Wij
Ik heb laatst mijn lieve Els gevraagd om, als ze er zin in heeft, wat voor deze blog te schrijven. Temeer omdat ik van mening ben zoals jullie weten, dat je kanker niet alleen hebt. Hieronder haar relaas:
Toen Jerry en ik iets meer dan twintig jaar geleden wat met elkaar kregen, was één van de eerste dingen die Jerr mij duidelijk maakte, dat de mannen in zijn familietak niet echt oud werden. Duidelijk dus. Niks aan de hand. Je gaat er zo nu en dan eens over nadenken en verder met het fijne leven wat we samen hebben.
Nu de kanker bij Jerr is gevonden en hij alle bestralingen en chemo's heeft ontvangen, wat hij zonder morren heeft ondergaan, bevinden we ons nu in een soort vacuüm. Half december wordt er een CT-scan gemaakt, beoordeeld en gekeken hoe verder. Dit is wat betreft het kanker gebeuren.
Wat het met mij doet?
Mij rest eigenlijk niets anders dan het te accepteren en het een plekje te geven. Onze humor loods ons door het gehele proces en wat er overblijft, is bij ons een vermoeidheid van jewelste.
Jerry heeft weer wat meer ruimte in zijn hoofd om aan andere zaken te denken. Zoals zijn vliegtuigspel en programmeren. Ik kan ieder moment van de dag slapen en zet me er toe in ieder geval een activiteit per dag te doen. Lezen doe ik met heel veel plezier, maar hier kan ik na een tijdje de ogen niet meer open houden. Voor de rest gaan we lekker ons gangetje.
Els
4 reacties
Hi Els
Fijn dat ik van jou ook iets hoor. Blijven schrijven hoor.
❤️ , Willy
Hoi Els,
Wat leuk ook van Jerry zijn wederhelft te horen hoe jij erin staat. Zo te horen ga jij er ook vrij nuchter mee om. Ik zit in een vergelijkbare situatie. Mijn man krijgt overmorgen zijn buismaagoperatie. Wij proberen ons er op een luchtige manier doorheen te slaan, met af en toe humor, maar ook met de nodige emoties ( bij mij dan vooral :-))
Mijn man slaapt als een roosje, ik heb er al een menig nachtje over wakker gelegen. Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde. Hoop dat jullie de komende weken zonder al te veel spanning doorkomen, zeker nu de klachten en het eten bij je man beter gaan. Hoop wat vaker iets van je te lezen.
Warme groet,
Sylvia
Hallo Sylvia,
Allereerst morgen heel veel sterkte en succes voor jullie beiden.
Ik snap je spanning van dit moment, maar ik weet niet zo goed hoe ik je zou kunnen helpen dit te verminderen. Jerry en ik zijn allebeide van die totebellen dat we met humor en zwartgallige opmerkingen elkaar erdoor loodsen.
Wat slapen betreft, heb ik moeite met inslapen, maar de luxe van laat opstaan, zodat ik ruim aan mijn acht uur rust toekom.
We houden ons zoveel mogelijk bezig met leuke dingen en vooral ook eigen dingen, zo heeft Jerr zijn vliegvelden waar hij vliegtuigen binnen haalt en wegstuurt, en ik kan me verliezen in lezen en sport op tv.
Ik kijk ernaar uit om van te horen, niet alleen hoe het met je man gaat, maar toch zeker ook van jou want, zoals gezegd "kanker heb je nooit alleen".
Tot snel, els.
Hoi Els & Jerry,
Bedankt voor de lieve reactie. Weet ook dat niemand de spanning kan verminderen. Hoop ook niet dat jullie denken, gezien mijn vorige berichten, dat ik een stresskip ben :-))...dat valt reuze mee hoor. Het is gewoon een soort spanning die altijd op de achtergrond aanwezig is. Op zich volgen we ons dagelijks ritme zonder het constant over de kanker te hebben.
Nu hebben we ook een beetje pech achter de rug. Mijn man wilde tussen de uitslag van de biopten en de operatie nog heel graag even weg. Even ontspannen en lekker wandelen om zijn conditie te verbeteren. Dus een last minute voor een weekje naar Gran Canaria geboekt. Laat ik nou net in het midden van die week mijn voet breken. In het gips en zes weken er niet op staan...dus met krukken/rolstoel verplaatsen. Mijn man heeft aan zijn conditie kunnen werken. Het viel hem vies tegen mij rond te duwen in de rolstoel heuveltje op en af ( elk nadeel heeft een voordeel :-))Eerder via de reisverzekering gerepatrieerd naar Nederland. De maandag van alles moeten regelen, dinsdag nog een aantal afspraken in 2 verschillende ziekenhuizen voor zowel mijn man als voor mij. Gisteravond nog uit eten geweest, het voelde voor mijn man als zijn laatse avondmaal :- ) Omdat hij na de operatie sowieso geen normale maaltijden meer kan nuttigen, wilde hij als bourgondische carnivoor nog een lekker stuk vlees eten. En zeker nu op het moment dat het eten weer zonder problemen gaat. Het was best een drukke dag dus. Vanochtend nog de laatste zaken geregeld en boodschappen gedaan en manlief is net vertrokken vanuit Den Haag naar de Kuip om Feyenoord- Ajax te bekijken. Morgen om 6.45 wordt hij in het ziekenhuis verwacht. Nu ik hem ook niet zelfstandig kan wegbrengen en bezoeken, heb ik de hulptroepen (familie en vrienden) opgetrommeld en gelukkig zijn zij bereid mijn man weg te brengen en mij naar de bezoeken in het ziekenhuis te rijden. Dus we zijn momenteel best druk. Er werd in het ziekenhuis verteld dat de gemiddelde opnametijd 9 dagen is..we dollen dat hij dan tijd genoeg heeft om lekker uit te rusten in zijn bed :-)
Nou...heel verhaal weer. Voor jullie nog een paar weekjes wachten voor het vervolg behandelplan...zal duimen voor jullie.
Lieve groet,
Sylvia