Zomerschoenen
De kuur zit er weer op, dus nu weer een weekje pauze. Aan het einde van de tweede week van iedere kuur spelen mijn voeten toch nog steeds op. Een klein blaartje op een teen, bloed onder een nagel en rode voetzolen. Gelukkig kan Bobbie ook niet ver meer wandelen vanwege artrose. Dan maar een kort wandelingetje langs de berm vol met prachtig Fluitenkruid. Mijn voeten zijn pijnlijk ondanks mijn zachte schoenen. Die schoenen zijn zwart en ik ben dus nu op zoek naar goede en ook nog een beetje mooie zachte schoenen voor de zomer. Ik heb ook nog wat voor een bruiloft nodig voor onder een gala outfit, waar kan je toch druk mee zijn 😉
Ik was ook druk met nadenken over het gesprek dat ik zou hebben met de palliatief verpleegkundige over de laatste fase, dat is van een heel andere orde. Wil ik gereanimeerd worden en kies ik voor euthanasie als het einde nadert?
Ik wil nog zo graag leven, maar het is goed om voor de laatste fase alvast keuzes te maken, dan is dat uit je hoofd, zei de verpleegkundige. Maar het is natuurlijk nooit uit je hoofd in deze situatie, hoewel ik er nu minder over hoef na denken, dat klopt wel. Mijn man was bij het gesprek en steunt me in mijn keuzes, hoewel thuis sterven en de verzorging daar omheen nog wel zwaar lijkt. Na onze vakantie wil ik mijn wensen ook met onze drie dochters bespreken en horen hoe zij dat zien.
Ik hoop dat die laatste fase nog lang op zich laat wachten en dat ik het leven nog lang mag koesteren. Fijn dat ik me me nog druk kan maken over zomerschoenen 🔆
2 reacties
Euthanasie is een zwaar onderwerp .
In het begin van mijn kankerdiagnose is er met m'n vrouw wel over gepraat , en is er principieel gezegd dat als de aftakeling te erg wordt , zeker doen .
Maar intussen zijn we nog best in goede conditie ,en wordt het opmaken van die hele papierwinkel wel zo lang mogelijk opgeschoven.
Maar die beslissing is iets tussen mij en mijn vrouw , en mijn kinderen hebben zich daar bij neer te leggen .
Een jaar geleden heeft mijn buurvrouw een zware hersenbloeding gehad . Diepe coma , was nog een kastplantje , moest beademd worden . Kans op herstel nul komma nul .
Die hebben ze dan nog meer dan een maand in het leven gehouden .
Haar man wou de stekker er onmiddellijk uittrekken , conform de wilsbeschikking van de vrouw .
Maar die was blijkbaar juridisch niet wettelijk , en de kinderen hebben dat dan een hele tijd tegengehouden . Uiteindelijk is het dan toch doorgegaan .
Om maar te zeggen , ik ken de wetgeving in Ndl niet , maar in België is het niet zo eenvoudig .
'k Heb zojuist nog een paar loopschoenen gekocht + steunzolen + teenkousen , dus nog een paar zomerschoenen is aan mij niet besteed . Maar mijn vrouw zal zeker en vast nog wel iets anders vinden .
gr , willy
Palliatief....tja. Meteen al na de diagnose. En het eerste wat we hebben gedaan is langs de huisarts om te vragen hoe die tegenover euthanesie staat. Gelukkig positief, want anders moet je ook nog op zoek naar een arts die je wel wil bijstaan. Verder nog niet veel geregeld, behalve testament. Nu eerst nog een levenstestament en dan verder kijken. Maar ik vrees pas als het veel slechter gaat. Nu nog niet, nu wil ik LEVEN.
Liefs,
Zweef