Volgende poging..
Na mijn tweede cyclus met Stivarga pillen stond er opnieuw een bloedonderzoek en scan op de agenda.
Het resultaat hiervan was allesbehalve positief : op de scan zijn nieuwe uitzaaiingen te zien in beide longen, en ook in de lever zijn er opnieuw plekken te zien (de lever was tot hiertoe ok na de debulking operatie). En dan is er ook nog de baarmoeder en het buikvlies waar voorheen al uitzaaiingen te zien waren.
De tumormarker in m'n bloed is ook opnieuw fel gestegen : van 65 naar 98.
Samengevat : de Stivarga pillen werken niet bij mij. Dus voor mij voelt dit nu aan als 3 verloren maanden...
Gelukkig is er nog een alternatief : Lonsurf. Dit zijn ook chemo pillen. Stivarga kon de uitzaaiingen mogelijks nog verkleinen; Lonsurf kan de situatie enkel stabiel houden. Dus proberen maar !
Ik heb nu al een eerste cyclus van 2 weken pillen achter de rug. Na 2 weken pillen volgen 2 weken pauze (waar ik nu in zit). Na een 2de cyclus volgt er opnieuw een scan en bloedonderzoek.
Het is dus weer afwachten - bang afwachten - of deze pillen wel gaan werken bij mij.
Indien niet is er nog één mogelijkheid, nl. terug de gewone chemo. Dat zou dan een combinatie zijn van Folfox en Folfiri. Van beide heb ik als eens 6 maand achter de rug.
Hier zie ik enorm tegenop, vooral omdat ik van die Folfox toch wel heel erg ziek was. En van de Folfiri zou ik dan terug mijn haar verliezen (maar da's momenteel eigenlijk het minste van mijn zorgen).
Ik hoop zo enorm dat de pillen nu wel hun werk gaan doen ! Al 3 jaar op een rij heb ik tussen kerst en nieuw telkens heel slecht nieuws gekregen. 2019 : de diagnose kanker gekregen. 2020 : uitzaaiingen in de longen die operatief verwijderd moesten worden. 2021 : uitzaaiingen in lever en buik die via debulking operatie verwijderd moesten worden.
Ik zou zo graag nog eens kerst en nieuw kunnen vieren, zonder weer slecht nieuws erbij. Ik hoop dat mij dat toch nog één keer gegund zal zijn... Want de kans is heel groot dat dit mijn laatste kerst en nieuw zal zijn..
Mijn blog klinkt nu wellicht een stuk minder positief dan jullie van me gewend zijn, maar een mens zou er toch stilletjes de moed bij beginnen verliezen...
Tanja x
5 reacties
Op een bepaald moment is de rek er gewoon uit. Dan moet er heel diep gegaan worden om jezelf weer bij elkaar te rapen...
Sterkte!
Da's waar... Ik krijg al 3 jaar te horen hoe moedig ik wel ben, hoe positief ik ben,... Maar ik moet idd steeds dieper en dieper gaan zoeken naar die moed en positiviteit.
Voor jullie ook heel veel sterkte !
Hoi Tanarieja.
Ook jij bent een mens he. Heel begrijpelijk dat het je soms teveel wordt. Hoop voor jou dat de medicatie aanslaat en je kan genieten van de feest dagen. Heel veel sterkte.
Lieve groetjes Petra
Jeetje Tanarieja, wat krijg jij toch veel voor je kiezen. Geen wonder dat je er moedeloos van wordt, het is bijna niet te doen?
Hoop echt dat de medicatie dit keer aan gaat slaan. Sterkte met de volgende kuren en eh ik start alvast met duimen voor je scan.
xx, Joke
Ach lieve Tanja. Jij bent altijd positief. Op Facebook zie ik het ene uitstapje na het andere voorbij komen. En het hoeft niet, altijd positief zijn. Dat is niet nodig. Je mag ook toegeven aan wanhoop, aan woede, aan verdriet, aan chagrijn. Sterker nog: het is volgens mij echt nodig om aan alle emoties ruimte te geven, de positieve net zo goed als de negatieve.
Als je dat doet, dan lukt het misschien ook om te bedenken dat drie jaar op rij slecht nieuws rond de jaarwisseling, niet automatisch inhoudt dat het vierde jaar hetzelfde verloopt. Het kan anders. De Lonsurf slaat mogelijk aan en dan wordt het nieuws in elk geval niet slechter dan het nu al is. Ik ben nu al voor je aan het duimen. En voor je lieve man.
Liefs, Mirjam