2 levens

Door mijn longtsteking na mijn 4e AC heb ik een weekje extra rust gekregen voordat de taxol kuur begint. Ik knapte gelukkig met de Anti biotica goed op. 

Wat wil zeggen dat ik fijne "normale" pinksterdagen kon hebben. Wat een verademing. We konden wandelen in het bos. We zijn met z'n vieren wezen lunchen aan het water. Het voelde normaal en ontspannen. Het lijkt wel of ik 2 levens leef. Het chemo leven,en de tussendoor normale dagen. Die dagen zijn goud waard. Maar ook soms dubbel. Er hangt in mijn hoofd altijd een duistere wolk die zegt; "Je kan nu wel leuk hier op het terras zitten, maar woensdag lig je weer in je stoel en dan heb je gewoon weer kanker." 

Mijn chemo weerstand blijft onveranderd. Ik lees vol bewondering hier blogs van mensen die er positief in kunnen gaan. Die blij zijn dat ze nog een ronde mogen. Ik zou willen dat ik dat ook had. Misschien omdat ik diep van binnen nog helemaal niet voel dat die kanker er echt zit. Dat mijn gevoel daar niet aan wil. En dat ik mijn woede/ongeloof afreageer op de chemo. Ik vind dat stom van mezelf. Vooral omdat er zoveel mensen hier zijn die zouden willen dat ze mijn prognose hebben (voor zover nu in te schatten dan.)

Ik vind het ook stom dat chemo vaak gezien wordt als strijd. Volgens mij kun je het slechts ondergaan en hopen op het beste. Je hebt geluk met weinig bijwerkingen of je hebt dat niet. Daar heb je zelf nul invloed op. En meer dan komen opdagen op de dag van de behandeling kan je niet doen. Ik vind dat al een groot genoege opgave.

Morgen 9 uur zit ik er weer. Doodsbang voor de 1e kuur omdat je allergisch kan reageren. Ik hoop maar dat dat mee mag vallen.  

Na 8 kuren staat onze auto vakantie naar Italië gepland. Die hadden we al voor al deze ellende geboekt. De oncoloog zegt al vanaf het begin dat ik als het enigzins kan echt moet gaan. Dat we makkelijk 2 kuren kunnen uitstellen. En dat tijd met het gezin ook heel belangrijk is. En dat ik de zwaarste kuren nu gehad heb. Ik hoop zo dat ze gelijk heeft. Ik zou het heerlijk vinden om naar Italië te kunnen. Vooral voor mijn man en kinderen. Al is het alleen maar aan het zwembad onder een parasol. We gaan het maar per week bekijken. Eerst morgen. 

Wordt vervolgd..