Taxol kuur 1

Het is 08.30 als mijn moeder en ik richting ziekenhuis rijden voor de 1e taxol kuur. Bart brengt de kinderen naar school. Ik moet me om 9 uur melden. Ik ben op van de zenuwen. Ik heb van te voren thuis de anti allergie medicatie genomen. 

Als ik mag plaatsnemen in de stoel komt er een voor mij nieuwe zuster. Mijn vaste prik vriendin is er helaas niet. Ik krijg bij deze gelijk het gevoel dat ze niet in 1 keer goed gaat prikken. Dat gevoel blijkt juist. Ze gaat een nieuw setje halen. Tranen beginnen te stromen. Niet omdat ik dat prikken zo erg vind maar het is gewoon de spanning. Ze blijft zoeken naar goede aderen. Of het in mn hand mag. Doet wel meer zeer zegt ze. Ik zeg doe maar gewoon. Zolang het ding er gewoon in zit vind ik alles best. Nu lukt het wel. Oke gelukkig. 

Bij deze kuur komen ze de 1e 2 keer een kwartier erbij zitten omdat je allergisch kan reageren. Mijn hart klopt in mn keel maar alles gaat goed. Ik voel niks van het inlopen. Pfff wat een opluchting. Na 2 uur staan we weer buiten. 

Ik voel me wat moe van de Anti allergie pillen. Ik slaap 2 uurtjes. Daarna wordt ik best oké wakker.

Gekkig want ik wacht op de ellende die ik gewend ben van de AC. Ik heb een goede nacht. Buiten dat ik elk uur wakker ben van de opvliegers heb ik van de kuur zelf geen last. Ik merk dat ik op mijn hoede blijf.

Vandaag heb ik zelfs gewandeld met de hond, 2 vrij grote rondes. Ik heb mijn dochter naar dansen kunnen brengen. Ben bij de dierenarts geweest voor medicatie voor de hond. Ik merk wel dat ik moe ben maar dat is het ook.Iedereen appt om te vragen hoe het gaat. Ik durf bijna niet te zeggen dat het wel goed gaat. Ik verwacht elk moment de man met de hamer zoals ik die gewend ben.

Maar ik durf na ruim 36 uur wel te zeggen dat dit al een groot verschil is dan de AC kuren. Ik weet natuurlijk niet wat dit zegt over de komende dagen en kuren maar tot nu toe ben ik echt opgelucht. 

Ik hoop dat de komende dagen zo zullen blijven.. spannend!