Operatie 2

Maandag 7 oktober 

De plastisch chirurg komt kijken en vind de tepel nog te goed om mij direct te opereren. Ik mag naar huis! Wel moet ik woensdag terug komen om de tepel weer te beoordelen. En moet ik er rekening mee houden dat ik dan alsnog geopereerd moet worden. Na 5 dagen ziekenhuis mag ik weg.Heerlijk! Ik heb nog 1 drain die moet blijven zitten. Er zijn er al 3 uit dus het valt me al reuze mee. Mijn moeder komt me halen. Ik bedank alle lieve zusters en wordt uitgezwaaid door ze. Ik heb in totaal 10 ballonnen gekregen en die brengen we naar de kinderafdeling voor we naar huis gaan. Ik kan ze toch niet allemaal meenemen en zo worden er misschien een paar kinderen blij.

Dinsdag 8 oktober 

Het is fijn weer thuis te zijn. Lekker je eigen bed. Hoewel op je rug slapen is echt een ramp maargoed. Die tepel spookt nog wel door mn hoofd. Ik zie niet veel verbetering. Verder is de dag rustig de pijn is goed te doen. Die drain doet me wel zeer. Snijd voor mijn gevoel de hele tijd in mijn borst. 

Woensdag 9 oktober
 

Mijn moeder en ik moeten al om 8 uur bij het zh zijn voor de controle. Ik moest nuchter komen voor t geval dat.
De chirurg bekijkt hem en overlegd. Na twijfelen toch besloten het onderste deel van mijn tepelhof weg te halen. Ik kom op de spoed ok lijst voor vandaag.
Oke balen maar het is niet anders. Ik kom op de dagopname. Ze kunnen niks zeggen over een tijd. Oke ik heb wel echt honger. Ben al vanaf gisteravond 18 uur nuchter. Ik mag appelsap en krijg dextro. Om 14 uur wordt ik gehaald. Lekker vlot zou je zeggen. Ik lig in de voorkamer ok. Dan komt er een stroomstoring. Oke kan gebeuren. Na 15 min doet alles het weer en mogen ze weer opereren. Ik voel me slap van al zo lang nuchter. Om 15 uur nog niemand. Ze gaan bellen. Ik had nog helemaal niet opgehaald morgen worden er was een grotere spoed. 
En dan moet ik zo huilen. Ik wil niet meer. Breng me naar huis. Snij iemand anders tepel er lekker af. LAAT MIJ MET RUST.
Ik moet weer terug naar de afdeling. Iedereen van de dagopname is al geopereerd. Bart mag gelukkig bij me blijven. Ik heb al bijna 24 uur niks gegeten ik ben op. Ik weet niet meer uit welke teen ik de kracht nog moet halen. 
Dan komen ze me om 17 uur halen. Nu voor t echt vraag ik? Ik kan niet meer aardig doen. Ik haat alles en iedereen. Rillend van de spanning en de honger ga ik weer op de koude tafel liggen. Na een half uur wordt ik wakker. Als laatste op de uitslaapkamer. Alles goed gegaan. Er is maar een heel klein stukje weg en het was nog niet diep gelukkig.
Ik krijg gelukkig gelijk eten onder mn neus. 
Het is tegen 19.30 als ik nog redelijk stoned van de narcose naar huis mag.
Wat een vreselijke dag was dit. De onzekerheid, het wachten, 2e operatie. Ik heb geen buffer meer om met dit soort onverwachte ellende om te gaan. Het lukt me gewoon niet. 

Nu weer lekker thuis. Doordat ze het hebben open gemaakt is er wel weer risico op infectie natuurlijk. Ik wil echt mn protheses niet verliezen dus ik hoop maar dat nu alles goed gaat. Ik check obsessief de hele dag mn borsten of ze niet opzwellen etc. 

Maandag voor de uitslag van de operatie. Zal ik "schoon" zijn? Of willen ze toch bestralen. Uit welk vaatje zal ik de kracht voor bestralen moeten halen?
Geen keus, afwachten, verdragen en volhouden. 

Liefs 

 

5 reacties

He lieve Anne,

Wat moet een mens soms over zich heen laten gaan pfffff! Dit soort verhalen heb ik van “ helaas” veel mensen gehoord. Het is onmenselijk met momenten, maar zo werkt het nu eenmaal. Het is overmacht en dat geeft jou je “onmacht” gevoel! Je hebt al zoveel meegemaakt en dan is dit de druppel….dan begrijp ik dat je dit voelt en denkt. 

Nu vooral bijkomen, alles laten genezen. Dat obsessieve herken ik helemaal, je hebt er zoveel voor gedaan om tot dit punt te komen. Dan wil je niet dat zo’n reconstructie operatie fout gaat. Ik was ook zooooo bang dat mijn lichaam het zou afstoten, er zat een klein rood plekje, de chirurg zei tegen de verpleging goed in de gaten houden anders….je hoort alleen maar anders!!! Ik was ook na  5 dagen ziekenhuis zo blij weer thuis te zijn. En ik wist nog van mijn amputatie dat ik weer 6 weken op mijn rug moest slapen, blijft een dingetje en dan nog niet eens plat. Ik heb een elektrische verstelbare bodem dus ideaal, maar als je dit niet hebt helpt zo’n zwangerschap kussen is een goede  oplossing om toch enigszins lekker te kunnen liggen. Je Kunt zelfs hoofdsteunen die verstelbaar zijn lenen in de medische winkel. Want 6 weken zijn lang. 

Ik zal maandag een kaarsje branden dat je een goede uitslag krijgt  “schone snijvlakken “ en verder geen gekke dingen. Toen dit tegen mij werd gezegd ben ik ff ingestort. Bij mij was het weliswaar anders daar ik eerst geopereerd ben en helaas een amputatie kreeg ipv reconstructie met prothese, omdat mijn pooortwachter niet schoon was dus het wachten op de uitslag was slopend bang waar zit het dan evt nog meer. Dus na dit goede bericht dat ik schoon was veranderde de blijdschap in deceptie, daar ik het het advies kreeg chemo profylactisch dat eerst niet nodig zou zijn mits de poortwachter klier schoon was. En na de chemo de volgende volgende klap toch 15 bestralingen….je vraagt je af of je dit aan kunt!!!??? Lieverd wij zijn zoveel sterker dan we denken, zelfs met een depressie en antidepressiva heb ik dit ondergaan , verdomd zwaar maar heb het toch gedaan met de steun van alle lieve mensen om mij heen. Ook het lieve personeel heeft daarin erg geholpen. 

“Hoe”?vraag het mij niet, willen “ overleven” dat is de drive. Nu terug kijkend is het zoveel wat je te verwerken krijgt. Nog steeds moeilijk met momenten ( bijna 6 jaar verder) we worden nooit meer dezelfde, maar dat wil niet zeggen slechter. Een 2.0 versie van jezelf anders in het leven gaan staan. In het hier en nu leven, moeilijk met momenten maar niet onmogelijk. You can do this 👊🏼

Maandag krijg ik mijn tepelreconstructie ( het laatste zetje voor een mooie nieuwe borst) laten we ervan uit mogen gaan dat 14 Oktober onze dag wordt, ik ga voor een goede uitslag voor jou 🙏🏼 en een kers 🍒 op de taart 🥧 voor mij 😊

Heel veel liefs kanjer 

Patries 🫶🏼

Laatst bewerkt: 12/10/2024 - 14:17

Dankjewel lieve Patries

Maandag voor jou ook een spannende dag dus! Ik hoop dat het prachtig mag worden voor je! 

Ik heb gelukkig ook een bed wat overeind kan dus dat helpt zeker.

Je vraagt je idd soms af hoe je t allemaal vol moet houden. En elke keer lukt het toch!

Succes maandag!

Veel liefs

Laatst bewerkt: 12/10/2024 - 10:50

Dankjewel lieverd,

Ja er wordt heel veel van je gevraagd als je eenmaal deze diagnose krijgt. Een achtbaan is het. 
Maar ik zie bij alle sterke vrouwen om mij heen die dit pad hebben bewandeld ( en nog) het doet iets met je. Het is ook een wake up call. 

Vooral doen dat gaat, maar vooral wat jij “wilt” niks moet,  doen dat goed voelt  

Super lief dat je dit zegt wat betreft mijn reconstructie, maar dat is schijnbaar zo’n kleine ingreep dus ga er vanuit dat dit goed komt. Het is peanuts in vergelijking wat er aan vooraf is gegaan. 8 uur OK en 5 dagen zhs. Dit is poliklinisch en met plaatselijke verdoving. Dus komt goed 👍🏼

Fijn dat jij ook een elektrische bodem hebt, dan is het toch net ff wat beter te doen. Blijft een dingetje maar 6 weken op een mensen leven….😊👍🏼
Ik hoop dat wij maandag een top dag krijgen. Zodat dit hoofdstuk ook weer gesloten kan worden , want dit verdienen we 🫶🏼🙏🏼🩷

Liefs 💋 

Laatst bewerkt: 12/10/2024 - 11:03