Voorbereiden op chemo

Oké chemo dus. Ik zal 4 AC kuren krijgen gevolgd door 12 andere kuren. Je zal je haar verliezen. Ik heb vanaf 15 februari geen 1 moment gevoeld dat ik nog enige vorm van controle heb over mijn leven. Ik weet ook niet of ik dat gevoel ooit weer zal gaan ervaren. Ik besluit me in te lezen over haarwerken. Ik wil geen pruik. Ik kom via mijn kapster op een site terecht waar ze een soort haarband maken van je eigen haar. Dit idee spreekt me gelijk aan. Je krijgt je haar een soort van terug. Hiervoor moet ik het wel van te voren eraf halen. Dat idee bezorgd me wederom een misselijk gevoel. Maar het pluk voor pluk verliezen ook. 

De week voorafgaand aan mijn 1e kuur voelt eindelijk weer een beetje als 'normaal'. Ik kan met de kinderen op pad. Ga nog uiteten met vriendinnen. Wandel veel en probeer zo gezond mogelijk te eten. Maar alles is onder een deken van diepe ellende en angst. Ik vraag mezelf regelmatig af wat ik eigenlijk voor problemen had een maand geleden? Ik kan ze niet bedenken. Hoewel als je het me toen had gevraagd ik zo 10 dingen op zou noemen die niet lekker liepen. Ik probeer zoveel mogelijk in het hier en nu te zijn de laatste week voor de chemo. Ik probeer de angst voor wat komen gaat weg te drukken.  

Regelmatig komen gedachten in me op als; zouden er ook mensen ongeschikt zijn voor chemo? Zegt je psychische draagkracht wat over hoe je dit door gaat komen? Kan ik dit wel? Kunnen mijn kinderen het wel aanzien een zieke kale moeder. Ik probeer ze te relativeren. Ik ben niet uniek er gaan op dit moment duizenden mensen door chemo kuren. 

De chemo wordt niet mijn dood. Dat wordt de kanker als ik er niks aan doe. Die mantra probeer ik in mijn hoofd te blijven herhalen.