De eerste afspraken

Op dinsdag is er een MRI gemaakt van de tumor en omliggend gebied. Het ondergaan van de MRI vond ik niet spannend. De dagen die daarop volgen heb ik het heel zwaar.  Heel veel angstgevoelens die ik moeilijk uit kan zetten. Ik slaap hele nachten niet. 

Het moment dat het op een dag gaat schemeren en we met het gezin thuis de normale dingen doen zijn erg confronterend. Daar heb ik het heel moeilijk mee. Ik kom er deze dagen ook echt achter dat ik energie krijg van positieve mensen om me heen. 

Op donderdagochtend ging het echt niet meer. We hebben de poli gebeld en werden gelukkig meteen doorverbonden met de verpleegkundig specialist. Zij heeft meteen een kwartier voor ons vrijgemaakt om vragen te beantwoorden. Hierin gaf ze gelukkig ook aan dat er op de MRI geen gekke dingen zijn te zien. Dit lucht enorm op. Die ochtend hebben we een intake gesprek bij een kapper voor haarwerk. Dit is confronterend, maar ook heel fijn. Daarna zijn we boodschappen gaan doen. Ik merk dat wanneer ik de gewone dagelijkse dingen doe, ik meer rust krijg en dit als een fijne afleiding werkt. 

Vrijdag spreken we de chirurg die uiteindelijk mijn operatie zal doen. Dit was gewoon om even kennis te maken. Zij heeft wat slaaptabletten voorgeschreven zodat ik in ieder geval wat uren kan slapen. Savonds wilde ik het toch eerst nog zelf proberen, maar al snel duidelijk dat ik de volgende nacht wel echt zo'n pil ga gebruiken. Zaterdag brengen we de kinderen naar mijn ouders om een nachtje te logeren. Zo heb ik het  's avonds minder moeilijk. Eenmaal weggebracht voelde ik me ellendig van schuldgevoel. En waarom? Kinderen vinden het leuk, ouders vinden het leuk en ik heb even rust. Toch vind ik het moeilijk om dat gevoel van me af te zetten. Jim en ik vonden dat we de sleur even moesten doorbreken en zijn uiteten gegaan. Dit was heel fijn. En met het slaappilletje heb ik wat uren geslapen gelukkig. 

Maandag spreken we de oncoloog voor het eerst. Zij heeft ons meegenomen in de behandeling:
4x tweewekelijks chemokuur. Daarna volgt een MRI om te kijken wat de chemo gedaan heeft met de tumor. Aansluitend krijg ik 12x wekelijks een andere kuur. Ook hierna volgt een MRI om te kijken hoe het met de tumor is. Wanneer deze kuren erin zitten zal ik moeten aansterken voor de operatie. Afhankelijk van wat er uit het DNA onderzoek komt, wordt dit of een borstbesparende operatie of een borstamputatie. Dit zorgt op het moment ook nog voor wat spanning. Na de operatie volgt waarschijnlijk bestraling en misschien nog een chemo traject. Dit is afhankelijk van wat er door de patholoog gevonden wordt in het weggenomen weefsel.

Vanmorgen hebben we een gesprek gehad met de verpleegkundig specialist (Maud). Zij heeft ons meegenomen in de mogelijke bijwerkingen en andere praktische zaken. Ook hebben we even mogen kijken op de afdeling waar ik straks de chemokuren zal krijgen. Dit was heel confronterend. Het komt nu echt dichtbij.

Donderdag wordt er een marker geplaatst in het centrum van de tumor. Mocht de chemo zo goed zijn werk doen dat de tumor niet meer zichtbaar is, weet de chirurg welk weefsel ze weg moet halen.

Aanstaande maandag zal ik starten. Vrijdag ga ik samen met mijn vriendinnen een pruik uitzoeken en zaterdag vieren we de verjaardag van Guus. Het zullen een paar spannende dagen worden, maar ik kijk ook uit naar maandag. We zullen er toch doorheen moeten, dus hoe eerder hoe beter.