Adempauze

De week is bijna om. De week die Theo extra heeft gekregen om zijn beenmerg en goede cellen de tijd te geven te herstellen voor de volgende chemokuur. Deze adempauze doet hem goed. Gisteren een wandeling gemaakt van drie kwartier rond de Galderse meren, waar de hond heerlijk los kan lopen. De regenpieken op Buienalarm zijn gigantisch, maar het valt uiteindelijk wel mee. Theo heeft genoeg energie over om de stofzuiger weer eens rond te slingeren. Huishoudelijke klussen vormen nu een uitdaging en helpen de conditie op te bouwen, samen met het tillen van de gewichtjes van 2 kilo. Hij ontspant met het lezen van boeken die een vriendin heeft achter gelaten. Ook de nachten geven hem voldoende rust, ondanks de jeukaanvallen. We slapen nog samen, maar mijn walletjes beginnen weer te groeien door al het gedraai, gekrab en gekreun. Vannacht bijna de overstap gemaakt naar de slaapbank in de woonkamer omdat Theo in zijn slaap het dekbed van me heeft afgetrokken, maar met een beetje terugtrekken kan ik toch onder een puntje tot de ochtend blijven liggen. Ik ga thuis aan het werk terwijl Theo naar het ziekenhuis gaat om bloed te prikken. Vanmiddag krijgt hij te horen of de bloedwaarden hoog genoeg zijn om morgen met de 4e chemokuur te kunnen starten. Onze dochter komt langs, eet een hapje mee en wij spelen samen een spelletje. Ondertussen wordt Theo gebeld door de oncologisch verpleegkundige. De bloedwaarden zijn in orde: Hb (5,9), rode bloedplaatjes (317) en witte bloedcellen (4,7), dus groen licht voor morgen. Ze vertelt verder dat tijdens het overleg van de arts met het Erasmus is besloten dat Theo vanaf nu zijn chemokuren om de 3 weken krijgt. Zijn beenmerg herstelt gewoon niet snel genoeg om de twee weken aan te houden en dat hoeft dan ook niet. Na de 4e kuur krijgen we een gesprek met het Erasmus over het oogsten van stamcellen en de stamceltransplantatie. Ze schrijft het recept uit voor de Prednison voor morgen zodat Theo die kan gaan ophalen. Het is druk bij de apotheek, dus Theo is na het lange wachten blij dat hij nog tijd heeft om een stukje te gaan fietsen naar het dorp verderop. Kwartier heen, kwartier terug en hij bezoekt een paar winkels. Het valt hem nog wel tegen, maar met wat rustpauzes krijgt hij het toch voor elkaar en hij is niet uitgeput als hij weer thuis komt. Adem in, adem uit…..morgen gaat hij er weer voor.