Aftellen

Theo is gelukkig weer zo’n beetje boven Jan. Geen koorts en al met al is het ziek zijn meegevallen. Bij de fysio zijn conditie wat opgevijzeld en in de tussentijd ook een spuit gehaald voor de Triggerfinger in zijn linkerhand. Deze begint aardig te werken, dus binnenkort een spuit in de Triggervinger laten zetten in zijn rechterhand. Terwijl hij zijn vingers soepeler voelt worden, gebruik ik mijn vingers om af te tellen. Nog 7 dinsdagen en 7 vrijdagen, op de woensdagen ben ik al vrij. Op mijn werk heb ik officieel gemeld dat ik ga stoppen. 22 februari is mijn laatste werkdag en zo met de feestdagen en vakantiedagen die ik nog te goed heb, komt die datum nu snel dichterbij. Wat zal ik mijn collega’s gaan missen. Die meiden zijn soms zo gek als een deur, wat een lol hebben we vaak samen. Gisteren nog een Sint-Kerst  dobbelspel gespeeld met maffe cadeautjes, de hele afdeling kon meegenieten van het gieren en brullen. De beslissing om te stoppen heeft me heel wat twijfels en tranen gekost, maar nu voelt het goed. In het afgelopen jaar zijn er binnen de organisatie de nodige veranderingen geweest die ik niet heb meegekregen en ik zie nu veel nieuwe gezichten die voor de oude vertrouwde gezichten in de plaats zijn gekomen. De behoefte om me in de nieuwkomers te verdiepen is er niet meer. Ik ga me nu richten op de (hopelijk lange) tijd die ik nog samen met Theo mag doorbrengen en de extra tijd die we straks hebben voor de kinderen en kleinkinderen. Naar het theater, de bioscoop, musea, wandelingen met de hond, fietsen, weekendjes weg, rommelen in en om het huis en in de tuin, genieten van muziek….we zullen onszelf prima kunnen vermaken.