Appels

Gisteren ben ik bij de buurvrouw langs geweest met een bos bloemen. Ze heeft 6 weken geleden te horen gekregen dat ze uitgezaaide longkanker heeft en zit nu volop in het behandeltraject van chemo- en immunotherapie. De ernstige hoofdpijn door de tumoren in haar hersenen is weg en het aangetaste bot in haar been wordt met een aluminium pin bij elkaar gehouden. Onderweg met de bloemen moest ik even over een denkbeeldig drempeltje heen. Hoe zou ze er aan toe zijn? Ik begreep al dat het voor mensen moeilijk kan zijn om zich een houding te geven tegenover kankerpatiënten, maar had niet gedacht dat ik hier als ‘ervaringsdeskundige’ ook last van zou hebben. Twee enthousiaste honden hielpen me over de drempel heen. Het was een fijn bezoek, veel woorden over de ziekte zijn niet nodig, je zit op hetzelfde niveau. Het zijn ook lieve mensen. Toen Theo slecht kon eten kwam de buurvrouw appels uit eigen tuin brengen om appelmoes van te maken. Ze had dat ook zelf willen doen, maar ik wilde wat om handen hebben. Nu heb ik beloofd om een pan soep langs te brengen als we terug zijn van vakantie. Over appels gesproken: Theo heeft tegenwoordig appelwangetjes. Kreeg hij die eerst door de Prednisolon, nu schemeren de bloedvaatjes door zijn dunne huid heen. Eigenlijk zijn we allebei al een jaar lang twee appeltjes die aan takken hangen waaraan regelmatig stevig wordt geschud. We doen ons best om te blijven hangen, maar dat kost soms veel moeite. Zoals vandaag. Onze takken zwiepen heen en weer als de arts van het Erasmus belt. We zitten natuurlijk precies in de auto in plaats van rustig thuis. Terwijl Theo probeert de auto te parkeren, valt de verbinding af en toe weg. De arts zal ons terugbellen. Hij doet dit al snel. Helaas nog geen duidelijkheid. Hoe vaak hebben we dit al niet gehoord het afgelopen jaar. De cellen van het eerdere biopt van de lymfeklier uit de lies en de laatste beenmergpunctie lijken verschillend, maar dit verschil is na het kloneren minimaal. T-LGL is het waarschijnlijk niet, dan zouden de verschillen groter zijn. Ze gaan er nu vanuit dat de kanker terug is, maar het is nog te onduidelijk om de intensieve behandeling met een stamceltransplantatie met donorcellen op te starten. Om meer duidelijkheid te krijgen moet Theo eerst een aantal onderzoeken ondergaan. 3 oktober moet hij naar het Erasmus voor een beenmergpunctie, CT-scan, PET-scan en bloedprikken. Een week later worden dan de resultaten besproken. We moeten dit even verwerken en brengen min of meer apathisch de middag door. We moeten voorbereidingen treffen voor de vakantie (we gaan morgen op weg naar een vakantiehuis in Drenthe en de week daarna hebben we een camper gehuurd) maar we kruipen allebei stilzwijgend achter een tablet. De knop zetten we straks wel weer om.