Back in town…

Hij is er weer vandaag, de vrolijke Theo die ik ken met zijn grapjes. Hij heeft meer energie en dat is te horen aan het gerammel van bestek en borden in de keuken en te ruiken aan de geur van gestreken overhemden in de woonkamer. Na het douchen is hij moe, maar hij merkt dat zijn energie nu terug komt als hij wat heeft gerust. Dus staat hij steeds op om iets actiefs te doen en vervolgens weer zijn gemak te nemen. Hij wordt wel wat overmoedig. Hij fietst naar het centrum van het dorp, wat op zich een paar minuten is, gaat naar de slager en de supermarkt, komt met een zware tas terug gefietst na drie kwartier en stort zo ongeveer de gang in, helemaal uitgeput en met grote ogen naar adem happend. Dat is een tegenvaller. Na een kop warme chocomelk komt hij snel bij, maar blijft nu toch maar wat meer zitten. We gaan later nog wel even met de auto naar een grote kledingzaak in het dorp verderop om te kijken of hij een nieuwe warme trui kan vinden. Ze zijn niet zacht genoeg voor zijn huid, dus dat wordt verder zoeken. Na het avondeten begint hij langzamerhand in te zakken en tegen de tijd dat we naar bed gaan heeft hij ook ontzettend jeuk aan de zijden van zijn bovenlichaam. Hij wil vannacht proberen te slapen zonder slaappil, maar dan is dit geen goede start. Ik stel voor hem in te smeren met koelzalf, alleen is de tube is zoek. Na wat speurwerk vind ik hem in de slaapkamer op de vensterbank achter het gordijn. Theo smeert alleen zijn linkerzij in, hij wil uitproberen of hij verschil kan voelen met de niet ingesmeerde rechterzij. Ik laat hem met zijn witte katoenen handschoen aan achter in de woonkamer. Het was een fijne dag vandaag.