Bloedwaarden

We hebben allebei goed kunnen slapen vannacht. Ons bed staat nu in de woonkamer, omdat ze vandaag langs komen om de vloer in de slaapkamer te egaliseren. Het voelt bijna als een B&B, helaas staat er geen ontbijtje klaar. En ik moet weer aan het werk. De afgelopen weken heb ik ook gewerkt, maar ik vind het nu toch wel een opgave worden. Ik wil eigenlijk gewoon bij Theo blijven, zoveel mogelijk tijd bij en met hem doorbrengen. In de ochtend werk ik thuis, terwijl Theo de hond gaat uitlaten en ik ondertussen de mannen opvang die voor de vloer komen. Als zij weg zijn, gaat Theo naar het ziekenhuis om kleinzoon bezig te houden terwijl onze dochter een afspraak heeft. Omdat de afspraak uitloopt, heeft hij de kleine man bijna een uur op schoot, geeft hem de fles en laat half liggend op de stoel het mannetje op zijn borst rusten. Ik kook in zijn afwezigheid een gezonde soep voor de lunch en maak me klaar om naar het werk te gaan. Bij thuiskomst van Theo blijken de bloedwaarden binnen te zijn gekomen van het onderzoek afgelopen vrijdag. Hij logt met een gespannen gezicht in op zijn patiëntendossier, en dan schieten de tranen in zijn ogen. De bloedwaarden zijn niet ideaal, maar wel omhoog gegaan! Het HB is nog te laag, maar gestegen naar 7.2, de rode bloedplaatjes naar 120 (150 is de minimale normale waarde), de leukocyten naar 2.8 (zou minimaal 3.5 moeten zijn) en de neutrofielen naar 1.59. Vooral het laatste getal maakt Theo emotioneel. De minimale waarde van 1.4 is hij voorbij, dus de t-cellen lijken zich nog rustig te houden. De arts moet vrijdag maar vertellen of de uitslagen inderdaad gunstig zijn. Iets geruster fiets ik naar mijn werk, maar ik voel de spanning in mijn lijf toenemen. Als mijn leidinggevende al snel komt vragen hoe het gaat, ziet ze meteen hoe de vlag erbij hangt. Ze heeft zelf kanker gehad en in haar familie komt veel kanker voor, dus ze voelt feilloos aan wat ze moet zeggen. Ze begrijpt dat ik onder deze omstandigheden bij Theo wil zijn en geeft me alle ruimte om de komende zes weken te gaan doen wat voor mij goed voelt. Ze geeft me een stevige knuffel en als ik ook nog even bij mijn collega’s heb uitgehuild, besluit ik om naar huis te gaan. Deze week nog wat werkzaamheden afronden of overdragen aan mijn collega’s en dan neem ik zorgverlof.