Bloemen en biopten

Het is droog. Gelukkig maar. Vandaag fiets ik  voor de allerlaatste keer naar mijn werk om afscheid te nemen, met een tas vol taart en slagroomsoesjes aan mijn stuur en macarons en paaseitjes in mijn fietstas. Die breng ik liever over zonder waterbadje. Theo en ik nemen nog wel even een waterbadje, onder de douche. Voordat ik eronder spring, smeer ik eerst de rug in van Theo die door het douchen meteen een droge huid heeft. Hij gaat zo naar de dermatoloog om naar zijn huid te laten kijken, dus alles maar even goed voorbereiden. Terwijl hij benzine gaat tanken en de hond wegbrengt naar de dagopvang voordat hij naar het ziekenhuis rijdt, probeer ik de hobbels in het bos te vermijden die de slagroom van de taart schudden. 
Bij mijn werk aangekomen zet ik traktaties neer bij de koffiecorners en loop naar mijn kantoor. Ballonnen, slingers en foto’s geven mijn afscheid een vrolijk tintje, op mijn bureau staan enveloppen en vazen met een paar losse bloemen erin waaraan kaartjes met lieve teksten hangen. In de loop van de dag worden de vazen steeds voller. Heel veel collega’s komen langs om een afscheidsknuffel te halen en een bloem af te geven. 
Tussen de middag ga ik lunchen met mijn directe collega’s en Theo in een restaurantje. Een gezellig laatste samenzijn, waar ik nog mooie cadeaus krijg en ik ook wat kleine afscheidscadeautjes uitdeel. Al met al is het een hele mooie, gezellige dag met veel vrolijkheid en een enkele traan en aan het einde van de dag loop ik met armen vol bloemen en cadeaus naar buiten, waar Theo de auto heeft geparkeerd om alles mee naar huis te nemen.
 Ik fiets naar huis, vechtend tegen storm Louis terwijl de regen tegen mijn gezicht striemt en mijn kleding doorweekt raakt. Nog nadruipend stap ik bij Theo in de auto om de hond te gaan ophalen. We rijden al snel een file in omdat er een ongeluk is gebeurd met twee vrachtwagens waardoor er chemische stoffen op de weg terecht zijn gekomen. Alle tijd om zijn bezoek aan de dermatoloog te bespreken. Na drie kwartier wachten heeft ze goed naar zijn huid gekeken. De behandelend arts vond bijna 3 maanden geleden dat deze er rustig uitzag, maar de dermatoloog weet niet goed wat ze moet denken van alle bobbeltjes en vlekjes en kleurtjes op de benen en rug die ze onder ogen krijgt. Ze kan er zo geen diagnose aan plakken. Omdat Theo zich zorgen maakt dat een lymfoom zich mogelijk in zijn huid nestelt zonder dat de bloedwaarden afwijkend zijn, besluit ze een paar biopten te nemen uit zijn rug en bovenbeen. De uitslag krijgt hij op 7 maart, dus nog even geduld hebben.