Boos

Werkdag vandaag, dus hond wegbrengen naar de dagopvang zodat Theo tijdens zijn dip met niks of iemand rekening hoeft te houden. Hij voelt fris aan als ik hem een kus geef voor ik vertrek, maar hij wil zijn temperatuur niet opnemen. Ondertussen kan ik het redelijk loslaten, het is zijn eigen verantwoordelijkheid. Ik maak me ook geen zorgen als ik op mijn werk zit, maar ik vind het wel fijn om af en toe te horen hoe het met hem gaat. Halverwege de ochtend even videobellen. Hij is moe en heeft wat last van zijn handen en huid, maar verder gaat het best wel. Een stuk fietsen zit er niet in vandaag vanwege het tekort aan energie en vanwege het slechte weer. Maar hij wil zo wel naar de supermarkt lopen om de ingrediënten te kopen voor pannenkoeken. Hebben we allebei wel een keertje trek in, en het is snel klaar. Als we in de middag weer videobellen zit hij te hijgen in zijn stoel. Hij is net terug van het boodschappen doen en vertelt dat hij zich boos heeft zitten maken. Dat gebeurt niet zo snel, dus ik ben benieuwd naar zijn verhaal. In de winkel is het heel rustig, dus met zijn mondkapje op is het goed te doen. Bij de kassa legt hij de boodschappen op de band en bedenkt dan dat hij de bloem voor de pannenkoeken is vergeten. Er staat niemand achter hem te wachten, dus hij wil het pak gaan halen. Maar de mevrouw achter de kassa wil dat hij eerst de boodschappen afrekent die ze heeft gescand. Theo laat zich wat overdonderen met zijn dip-hoofd en loopt moe en boos terug de winkel in, pakt de bloem en rekent die apart af bij de kassa waar nog steeds geen andere klant te zien is. Hij houdt zijn boosheid voor zich en loopt mopperend terug naar huis. Als hij halverwege is en doodop begint te raken, schiet hem te binnen dat hij met de fiets naar de supermarkt was gegaan omdat lopen misschien te vermoeiend was. In zijn boosheid is dat hem helemaal ontschoten. Hij maakt rechtsomkeert naar de supermarkt om zijn fiets op te halen. Daar aangekomen valt de fietssleutel uit zijn hand op de grond en als hij die opraapt valt zijn handschoen in de plas. Het is de wet van Murphy vandaag. Hij hoeft gelukkig niet ver te fietsen om thuis te komen en hij blijft overeind. Maar nu moet hij echt wel even uitrusten. Als ik aan het eind van de dag met de hond thuis kom, heeft Theo nog een was gedraaid en de vaatwasser uitgeruimd. Hij bakt ook zijn eigen pannenkoeken zonder om te vallen, dus eigenlijk gaat het behoorlijk goed met hem tijdens deze dip. Rustig avondje voor de boeg, fijn.