Chemokuur 1 dag 2

Theo heeft een rustige nacht achter de rug, behalve de altijd terugkerende jeuk. Hij krabt meestal wel in zijn slaap, maar zijn bijna gelooide huid kon wel een stevige krabbel hebben. Zijn nieuwe babyvel niet, en hij mag geen wondjes maken in verband met infectiegevaar. Dus geef ik hem af en toe een duwtje als ik hoor dat hij te hard krabt.
We zijn laat gaan slapen. Theo bleef maar praten, over politiek, zijn ziekte, de komende feestdagen, over de pet of hoed die hij wil gaan kopen als hij kaal wordt.
En dat voor een man bij wie je soms de woorden uit de mond moet trekken. Ik denk dat de zware koortsaanvallen ergens een draadje hebben doorgebrand. Of hij moet veel verwerken. Of hij moet gewoon thuis veel praten omdat hij dat nu niet kan op zijn werk. Ik vind het wel gezellig.
In de ochtend rustig aan, nog een beetje wee gevoel in zijn maag, maar na een wandeling van een half uur staat hij spek uit te bakken, nog een dikke plak kaas erbij en dat op volkoren brood. Smullen, ook voor de hond die in een onbewaakt ogenblik ( Theo heeft de deur van de woonkamer niet goed dicht gedaan) het lekkerste bewaarde stuk spek en kaas van het brood grist. Toch genoeg bodem voor de pillen, en dan na een half uur weer op weg naar het ziekenhuis.
Ik ga nu niet mee naar binnen. Het doorlopen van het infuus duurt bij elkaar zo’n anderhalf uur, dus ik ga in de tussentijd wat wandelen met de hond. Ik merk dat ik wat met mijn ziel onder mijn arm loop. Ik ben mijn structuur kwijt, nog niet voorbereid op en gewend aan een man die elke dag thuis is. Ook is mijn werk, twee dagen op locatie, een halve dag thuis, versnipperd geraakt. Ik maak mijn uren wanneer het kan. Zal wel weer goed komen allemaal. 
Theo heeft een herintreder aan zijn bed gehad. Het infuus prikken ging niet goed. De eerste keer was het heel pijnlijk en zat het infuus niet goed, werd er weer uitgetrokken. De tweede keer ontstond er een bobbeltje, weer niet goed. Dus moest er een andere verpleegkundige worden gehaald. De derde keer ging het gelukkig wel goed. Voor iemand die een prikangst heeft ontwikkeld geen toffe ervaring. 
Thuisgekomen gaat Theo weer een klein half uur werken in de tuin en daarna op de bank met een boek. Hij heeft wat minder energie dan voor de kuur, maar voelt zich verder wel redelijk. Maaltijd gaat er goed in, nu een rustige avond voor de boeg.