Chemokuur 1 dag 3

Gisteravond voelde Theo zich wat minder. Lichte misselijkheid en later last van maagzuur. Misschien wat te zwaar getafeld tijdens de lunch en het avondeten, maar waarschijnlijk is 100 mg Prednison per dag de grote boosdoener. En zijn maag is sowieso zijn zwakke plek. Met een paar koppen gemberthee was de misselijkheid snel onder controle, het maagzuur was met slokjes water echter niet te blussen. Lastig in slaap vallen zo. Een dienstdoende oncologieverpleegkundige is gelukkig 24 uur per dag bereikbaar voor alle vragen, dus Theo heeft haar gebeld om te vragen of hij zonder problemen een Rennie kon nemen. Dat was inderdaad geen probleem en vandaag kon hij meteen bij de dagbehandeling vragen om een maagbeschermer. Een halve Rennie was genoeg om de maag weer tot rust te brengen. 
Vandaag een rustige dag, een wandeling naar de supermarkt, boodschap doen met een mondkapje op, vanmiddag het laatste infuus van deze eerste kuur. Gelukkig ging het prikken van het infuus meteen goed. De blauwe plekken op zijn handen door het misprikken gisteren moet hij goed in de gaten houden, oppassen voor bloedingen en infecties.
Voor het avondeten een maagbeschermer ingenomen en nu voelt Theo zich lichamelijk redelijk, maar in zijn koppie zit het even niet goed. Mijn man, de positieveling die bijna nooit huilde, houdt het de laatste tijd vaak niet droog. De angst om dit alles niet te overleven zit hoog. En hij maakt zich zorgen om mij, omdat het allemaal ook veel van mij vraagt. We spreken af dat hij probeert om dat los te laten, dat ik het zelf wel aangeef als ik er even uit moet. Zoals vanmiddag, lekker in mijn eentje wat boodschappen doen in het dorp. De vogeltjes in de tuin kunnen de komende weken hun buik weer rond eten.