Chemokuur 3 dag 1
Ik had het nooit kunnen bedenken, maar de chemokuren beginnen ‘gewoon’ te worden. Nou ja, niet helemaal. Voor Theo blijft het een heftig idee om een lading gif in zijn lijf te krijgen. Hij moet zich dan ook even moed inspreken om weer te starten met het slikken van de 5 tabletten Prednison, een uur voordat het infuus wordt aangesloten in het ziekenhuis. Onderweg daar naartoe eet hij het eerste perenijsje. Tijdens de tweede kuur had hij minder last van zijn mond gekregen, misschien toch door het eten van die ijsjes. Dus baat het niet, het schaadt ook niet. Theo wordt herkend door de baliemedewerkster als hij zijn wintermuts afzet. Zijn handschoenen houdt hij nog even aan: als de aderen warm zijn, kunnen ze beter aangeprikt worden. Helaas, toch nog 1 keer misprikken, maar dan zit het infuus er in en begint de oranje vloeistof weer te druppelen. We zitten dit keer op een tweepersoonskamer. De man die naast Theo ligt, krijgt een bloedtransfusie en immuuntherapie. Hij en zijn vrouw spelen Stratego en kaartspelletjes, Theo leest een boek en kijkt op zijn mobiel en ik breng de tijd door met een borduurwerkje, boek, mobiel, kopjes thee halen, proteïneflesjes halen bij de diëtiste en een broodje bij het restaurant. Ik neem ook een kroket mee voor Theo. Hij heeft een broodmaaltijd en toetje gekregen van het ziekenhuis, maar de kroket gaat er ook nog goed in. Mijn broodje smaakt prima, terwijl ik kijk naar het bloed dat via het infuus zijn weg zoekt van het zakje naar de ader van de buurman. Na 3 uur zitten de 4 zakjes erin, is Theo klaar en kunnen we naar huis. Ik ga boodschappen doen en Theo loopt een rondje mee om zijn conditie op peil te houden en verder op te bouwen. Als ik thuiskom geef ik hem een perenijsje, was hij vergeten.
Na het avondeten blijft Theo nog van alles uit de koelkast en keukenkastjes halen: hij heeft de hele tijd trek, waarschijnlijk door de Prednison. Hij voelt wel wat pijntjes hier en daar en zijn tong lijkt weer gevoelig te worden, dus nog maar een perenijsje eten. En maar even kijken hoe de nacht gaat verlopen.
2 reacties
Inderdaad bizar dat je er als het ware aan gaat wennen. Krijgt Theo geen Dexamethason? Gewoon een vraagje uit nieuwsgierigheid.
Waarschijnlijk ook een stukje zelfbescherming, de gewenning. Anders blijf je emotioneel steeds zo hoog zitten, dat kan ook niet gezond zijn. Theo krijgt geen Dexamethason, bij zijn vorm van lymfeklierkanker wordt de CHOEP kuur toegepast, met de P van Prednison, eigenlijk Prednisolon.