Chemokuur 3 dag 3

Theo is gisteren met rode appelwangen van de Prednison gaan slapen. Met vier à vijf onderbrekingen heeft hij een redelijke nacht gehad, nog steeds zonder slaappil. Ik ga naar mijn werk vandaag en breng de hond naar de dagopvang voor ik ga ontbijten. Theo doet het rustig aan en leest de krant in bed. Daarna draait hij een was, ruimt de vaatwasser uit en in, strijkt wat en stapt op de fiets voor een kort ritje naar de slager en supermarkt. Met een mondkapje op durft hij wel naar binnen als het rustig is nu zijn bloedwaarden nog goed zijn. Bij de slager heeft hij een lekkere hazenpeper gekocht, maar thuisgekomen ziet hij dat het is bereid met alcohol. Dat durft hij vandaag toch niet aan, dus schuiven we het eten daarvan op naar zondag, als er meer dan 48 uur is verstreken sinds de chemo. Het broodje dat hem een paar dagen geleden nog goed smaakte is nu droog en krijgt hij maar moeilijk weg. Zijn smaak is weer veranderd en de pijn in zijn mond en tong begint opnieuw op te spelen, maar het is goed te doen. Het perenijsje op weg naar het laatste infuus van deze kuur smaakt gelukkig nog wel. Het prikken lukt zowaar in 1 keer en na anderhalf uur kan hij weer naar huis. Ik ga wat eerder van mijn werk naar huis en we komen bijna tegelijk aan. We hebben nog een uurtje voor we samen de hond op gaan halen, maar Theo heeft weinig rust in zijn kont, rommelt rond in huis en moet veel lachen. Ook loopt hij te grazen in de keuken. De Prednison is duidelijk aan het werk. Nog twee dagen slikken, benieuwd of hij zo vrolijk blijft of dat de tranen weer gaan rollen.