Chemokuur 4 dag 3

Wakker worden in een witte wereld is altijd fijn, maar zeker na een vrij rustige nacht met genoeg slaap. Wel vroeg op, dus dat is weer wat minder. Theo brengt met zijn stuurmanskunst de hond veilig naar de opvang en mij veilig naar het werk. Daarna heeft hij de hele dag voor zichzelf. Administratie, huishoudelijke klusjes en een bezoek van zijn broer laten de uren verstrijken tot het tijd is om zijn pillen weer in te nemen en richting ziekenhuis te vertrekken voor de chemo. Het is hard gaan sneeuwen dus hij gaat op tijd van huis, met zijn perenijsje. Hij eet dit niet meer helemaal op, want het is te koud voor zijn buik. Het valt mee op de weg en hij kan zich vroeg melden. Het infuus prikken gaat goed (yes) en na zo’n anderhalf uur kan hij rond 16.00 uur opgelucht het ziekenhuis verlaten. Het plan is dat hij meteen de hond ophaalt en daarna mij. Maar het weer en het verkeer werken niet mee. Vanaf de parkeerplaats van het ziekenhuis tot aan de weg rechtsaf een paar honderd meter verderop staat hij bijna een uur stil omdat er een ongeluk is gebeurd en alles vast staat. Helaas heeft hij geen water bij zich, maar wel een tong die gevoelig begint te worden. Het is duidelijk de E van Etoposide in de CHOEP die op zijn slijmvliezen inwerkt en juist deze stof druppelt drie dagen achter elkaar in grote hoeveelheden zijn lichaam binnen. Een enkel perenijsje kan daar blijkbaar niet altijd goed tegenop. We hebben een doosje met dropjes in de auto liggen die hem wat verlichting geven tijdens het wachten. Rond 17.15 uur is hij bij de dagopvang en kan een blije hond in de auto laten springen. Weer een half uur later spring ik blij in de auto. Om 18.00 uur thuis, snel eten koken en dan aan tafel. Het eten smaakt Theo gelukkig nog goed. Laat het weekend nu maar beginnen, zonder al teveel bijwerkingen alsjeblieft.