Chemokuur BEAM dag 5

Vandaag de laatste dag van tweemaal daags de kuur Etoposide en Cytarabine. Als ik Theo spreek zit de kuur van de ochtend er alweer bijna op en heeft hij zijn eerste fietstocht van 20 minuten achter de rug. De tijd van hoofdzakelijk vloeibaar en minder eten is aangebroken. Hij krijgt steeds meer last van zijn tong, minder trek in eten en ook de diarree houdt aan. Toch vind ik hem nog behoorlijk opgewekt. Hij heeft zichzelf ingeprent dat hij deze weken moet doorbijten, dus dat probeert hij zo goed en kwaad als dat kan. Met de mist boven Rotterdam, dus geen uitzicht, is het nu wel een erg kleine kamer waarin hij de dag moet doorbrengen. Het lezen lukt hem niet meer goed omdat zijn concentratievermogen minder wordt en wat filmpjes kijken is ongeveer het enige wat overblijft. Hij heeft van oudste zoon, schoondochter en kleinkinderen een doos met Lego gekregen om een bonsaiboom in elkaar te zetten, maar die wil hij pas gaan gebruiken als hij in Tilburg in het ziekenhuis ligt. Nu zijn de dagen te onrustig met in- en uitlopende medewerkers die infusen aan- en uitzetten, bloed en swaps afnemen, de kamer dagelijks schoonmaken en het bed om de dag verschonen. In de middag is hij slaperig, dus dan rust hij een uur, en op de hometrainer gaan daarna ook weer 20 minuten voorbij. We hebben meerdere keren contact via videobellen. Ik kom erachter dat Theo geen goed gesprek heeft gehad gisteren, maar dat de beste man alleen de uitleg kwam geven dat hij een goed gesprek zou kunnen hebben. Dan moeten ze wel snel zijn, want de dag dat Theo wordt overgeplaatst komt steeds dichterbij. Als ik hem om 17.30 uur bel heeft hij duidelijk last van zijn tong. Er zitten witte puntjes onder zijn tong waarvan een kweek is gemaakt en als hij praat lijkt het of zijn tong te groot is geworden voor zijn mond. Hij heeft paracetamol gekregen tegen de pijn, maar hij stelt het zo lang mogelijk uit om die in te nemen. Zolang het gaat wil hij niet nog meer pillen slikken. Ik voel me intussen ook niet helemaal lekker. Beetje grieperig, verstopte neus en een opkomende keelpijn. De COVID test die ik doe is negatief, maar het is zo toch niet handig om morgen aan Theo’s bed te staan. Zijn bloedwaarden beginnen behoorlijk te kelderen, dus zelfs een verkoudheid kan hem in grote problemen brengen. Het is dan ook maar de vraag of ik er dinsdag bij kan zijn als hij zijn stamcellen terug krijgt. Theo is liever alleen dan zich zorgen te moeten maken om een infectie. Om 22.30 uur spreken we elkaar weer. De laatste zak chemo van vandaag wordt net aan de infuuspaal gehangen. De paracetamollen liggen onaangeroerd op het nachtkastje. De bijwerkingen zijn nog steeds goed te doen en hij heeft met muziek op 20 minuten gefietst om het uur van deze dag vol te maken. Hij zit goed in zijn vel. Dat we samen kunnen lachen tijdens het videobellen is hiervoor een goede graadmeter. Nu maar hopen dat hij vannacht tussen het plassen door een beetje kan slapen en dat zijn darmen rustig blijven.