Chemokuur BEAM dag 6

De laatste chemodag is aangebroken. Als we videobellen komt de zaalarts langs, dus ik luister even mee. De diarree lijkt minder te worden, de pijn in de tong meer. Gisteren heeft Theo voor het slapen gaan toch de paracetamol nog ingenomen, maar dat heeft niet geholpen. De zaalarts zal morfine voorschrijven en er moet een swab gemaakt van de witte plekjes onder de tong. Blijkbaar is eerder van de tong wel een swab genomen, maar niet specifiek van de witte plekjes. Het kan de aandoening herpes zijn die is opgedoken door de verminderde weerstand en dan hebben ze daar wel iets tegen.Theo kan nog redelijk eten en hij heeft de eerste fietsronde van een half uur er ook alweer opzitten. Het praten gaat lastig, dus we houden het kort. Tegen de middag bel ik hem nog een keer. En dan blijkt er iets ongelooflijks te zijn gebeurd: hij heeft Oxycodon geslikt als pijnstiller. Dit middel is twee keer zo sterk als morfine en super verslavend. Het middel heeft met name in Amerika al vele levens gekost en Theo heeft er de afgelopen tijd allerlei artikelen over gelezen en de serie ‘Dopesick’ gekeken. Hij weet hoe gevaarlijk dit middel kan zijn en nu moet hij er zelf aan geloven. Het scheelt dat hij een lage dosering heeft gekregen en dat hij het maar kort hoeft te gebruiken, maar hij moest wel even slikken voor hij het doorslikte. En vooralsnog lijkt het middel ook niet te helpen. De pijn in zijn tong is echter niet zo erg als na de allereerste chemo, toen hij wakker schoot van de pijn, dus hij vindt het nog te doen. Dat kan anders worden na de laatste chemo die hij vandaag om 15.00 uur krijgt, Melfalan. Het middel staat bekend om de mogelijke stevige bijwerkingen als braken, diarree en kapotte slijmvliezen in de mond. Het is een korte kuur van een half uur, maar die hakt erin. Voor, tijdens en na de kuur moet Theo ijsschaafsel eten om de slijmvliezen in zijn mond te beschermen tegen al te grote schade. En hij krijgt Dexamethason en nog een ander middel tegen de misselijkheid. Na het avondeten bel ik hem weer, nieuwsgierig hoe het met hem gaat. Als de video aanspringt zie ik een vrolijk gezicht. Theo heeft Van Kooten en De Bie herontdekt (hij was al een groot fan) en hij zit net naar een filmpje te kijken. Hij heeft de tweede fietsronde achter de rug en zijn eten achter de kiezen. Dat eten gaat niet meer zo gemakkelijk want ook de bovenkant van zijn tong doet nu pijn. Hij gooit elke hap die hij neemt met een hoofdbeweging naar zijn wang en werkt zo met zijn hoofd scheef het eten weg. Hij kan nog steeds lachen en zometeen springt hij nog een keer op de hometrainer zodat hij met muziek op zijn oren het uur fietsen vandaag ruim kan volmaken. Vanavond geen chemo, dus hij kan op tijd gaan slapen. Morgen heeft hij een rustdag en hoop ik bij hem te kunnen zijn. Mijn keelpijn is weg en ik voel me goed, alleen nog een beetje last van mijn neus. Voor ik vertrek zal ik voor de zekerheid nog even testen op COVID.