Dag 12

We hebben afgesproken dat ik vandaag een dag thuis blijf, dus we videobellen een paar keer. In de ochtend gaat het redelijk met Theo. Hij heeft minder last van diarree maar nog wel een voortdurende vieze smaak in zijn droge mond en niet veel trek. Hij neemt voor het ontbijt alleen een eitje en beschuitje dat hij wegspoelt met melk. Het speciale paasgebakje eet hij wel bijna helemaal op. De zaalarts komt langs en vertelt dat de waarde van de bloedplaatjes nog maar 12 is. Ze gaan een zakje bloedplaatjes bestellen omdat ze verwachten dat de waarde morgen onder de 10 is gezakt en dan moet Theo een transfusie krijgen. Ze verwacht ook dat hij nog meer transfusies van bloedplaatjes en eventueel bloed nodig zal hebben voordat het beenmerg weer aan het werk gaat. In de middag zet de dip fors in. Theo voelt zich heel erg slap en is te moe om te bellen. Fietsen zit er niet meer in en eten ook nauwelijks. In de avond bel ik nog een keer, maar na een minuut hangen we weer op. Theo zegt dat ik me niet ongerust hoeft te maken, hij moet hier gewoon doorheen. Ik herken deze enorme slapte als reactie op de allereerste chemokuur, maar toch vind ik het weer spannend hoe het gaat lopen en hoe lang dit gaat duren. Je hoort en leest niet voor niets dat dit een hele zware tijd is. Het is wel een geruststelling dat hij nu in het ziekenhuis ligt en goed in de gaten wordt gehouden. Morgen maar even langs gaan om hem te steunen.