Dag 20

Ik sudder even op een laag pitje, dus mijn blogs zijn nu wat kort. Met Theo gaat het nog steeds redelijk. Van alle kanten krijgt hij te horen dat het toch vrij uitzonderlijk is dat hij na de stevige BEAM chemo en de stamceltransplantatie kan blijven eten en fietsen, dat hij nauwelijks is afgevallen en geen kapotte mond heeft. Natuurlijk heeft hij in de afgelopen 7 maanden wel de nodige opdonders gekregen, zeker ook in dit laatste stuk van het behandeltraject. Hij heeft geen diarree meer, wel aanvallen van moeheid en slapte, heeft voortdurend een vieze smaak in zijn droge mond, zijn huid schilfert op verschillende plekken, zijn nagels zijn bobbelig, geel en gevoelig, hij vindt zichzelf er verschrikkelijk uitzien, mist zijn eigen vel van voor het Sweet Syndroom en zijn hersenen doen ook niet altijd wat hij wil. Maar hij gaat er nog steeds voor, houdt goede hoop voor de toekomst. Als zijn beenmerg tenminste echt aan het werk gaat en niet voorgoed is platgelegd, dat is nog wel zijn angst. De waarde van de leukocyten is nu 0,4 maar de rode bloedplaatjes en rode bloedcellen zijn weer wat gezakt. De arts zegt dat ze dit vaker zien, maar Theo is er niet helemaal gerust op. De spanning stijgt….