Dag 21

Goed nieuws! De waarde van de leukocyten is gestegen naar 0,7 en de neutrofielen zijn meetbaar, de waarde is nu 0,1. Top! Als de neutrofielen morgen zijn gestegen naar 0,2 en ook donderdag 0,2 of hoger zijn dan mag Theo naar huis, tenzij hij koorts heeft. Hij rekent er zelf op dat de waarde morgen nog 0,1 is. Als ik bij hem ben om 11.00 uur volgt de ontlading. We zijn natuurlijk superblij, maar we moeten allebei huilen. Emoties van 7 maanden, de spanning van de laatste dagen en vermoeidheid zoeken een uitweg. Theo zegt hardop wat ik denk: “Ik hoef nog geen afscheid van je te nemen”. Dankbaarheid en blijdschap, maar we weten allebei dat de toekomst onzeker blijft, ook al gaat alles tot nu toe min of meer volgens het boekje. Het dubbele gevoel gaat met ons mee vandaag. Theo is erg moe, zijn hb is ook nog erg laag. Hij doet een middagdutje, fietst en laat zijn tranen regelmatig de vrije loop. Thuis heb ik ook huilbuien. Met elke bui voel ik de spanning afnemen die is gaan vastzitten in mijn schouders, borst, buik en andere spiergroepen. Aan het einde van de dag heb ik het gevoel dat ik de knop kan omdraaien en mijn schouders er weer onder kan zetten. Ik ben nog moe, maar heb wel zin om te gaan poetsen en boenen zodat ik Theo straks in een schoon huis kan verwelkomen. Er is het nodige blijven liggen het afgelopen half jaar, dus ik moet er even tegenaan. Ik begin maar eens met de keuken.