Dag 3 ziekenhuis

Theo heeft goed geslapen. Wel 4 keer eruit om te plassen, maar snel weer in slaap gevallen. Hij voelt zich ook wat beter, bij het wakker worden en in de ochtend geen koorts, maar richting de avond toch weer lichte verhoging. Er is geen virusinfectie gevonden, dus hij mag zijn kamer uit. Hij wandelt een paar keer door de gangen en zit een minuut of 10 op de hometrainer. Wel met de infuuspaal, want zijn kalium is nog niet in orde, ondanks de aanvulling met vloeibaar kalium. De dropjes die ik had meegenomen mag hij in verband met het tekort helemaal niet hebben, dus die gaan weer mee naar huis. Theo krijgt ook bezoek van zijn broer en schoonzus en kan het allemaal redelijk aan. Als ik na het avondeten bij hem kom, zit hij rechtop in bed, hij ziet er echt een stuk beter uit dan een paar dagen geleden. Zijn stem is ook weer wat krachtiger. Ik heb een aantal beterschap kaarten meegenomen, en de warme groeten van mijn zus. Theo is geëmotioneerd maar kan er ook de humor wel van inzien: “ Ik heb al zoveel tranen gehuild de laatste tijd, daarmee kunnen ze een heel restaurant te drinken geven”. Zijn huid is diepbruin geworden en hij heeft een bolle buik gekregen. Maar even vragen aan de arts of dat allemaal van de chemo komt. De bloed- en kaliumwaarden zijn nog niet bekend. Theo hoopt dat hij morgen naar huis mag, maar dat is dus nog niet zeker. Intussen maak ik me toch wel zorgen of zijn hersenen alles goed doorstaan: hij heeft een half uur naar het WK voetbal gekeken! En Theo houdt helemaal niet van voetbal!  Nou ja, als dat het ergste is dan mogen we niet klagen.