De buurvrouw

Dinsdag is onze lieve buurvrouw overleden, een half jaar na de diagnose uitgezaaide longkanker. We zijn nog een paar keer bij elkaar op bezoek geweest, hebben voor elkaar gekookt. Ze is heel snel achteruit gegaan. De verwachting van nog 3 maanden werd korter dan een week. Vanmiddag zijn we bij de buurman langs gegaan om te condoleren. De buurvrouw is thuis opgebaard en ik heb afscheid van haar genomen. Theo kon dit niet aan, veel te confronterend. We hebben de honden, die niet begrijpen wat er met hun vrouwtje is gebeurd, uitgebreid geknuffeld terwijl we een fijn gesprek hadden met de buurman. Dinsdag is de crematie, dat zal met name voor Theo moeilijk zijn.

Hoe dubbel is het dat wij ons intussen druk maken over de bouwplannen achter ons huis. Het rustige oude kerkhof van de nonnen is geruimd en wordt een rumoerige parkeerplaats en het uitzicht op groen daarachter wordt uitzicht op een flat van 5 hoog als het aan de projectontwikkelaar ligt. Achter die flat ontstaat een nieuwe wijk, waar ook veel groen voor moet wijken. De privacy en rust die we nu hebben zal in ieder geval worden aangetast. De flat komt in het westen te staan, dus de (ondergaande) zon wordt ons ook door de neus geboord. Op de informatieavond die we gisteren bezochten, hebben we duidelijk aangegeven niet in te stemmen met deze hoogbouw. We begrijpen dat er woonruimte moet komen voor de vele woningzoekenden, maar dan bebouwing tot maximaal 3 hoog om het dorpse karakter te behouden. 

Een buurman heeft het initiatief genomen om met de omwonenden te bespreken wat we kunnen gaan doen om de huidige plannen aan te vechten. Na de crematie van de buurvrouw zullen we hiervoor bij elkaar komen, ook de buurman die zijn lieve vrouw voortaan moet missen. Het leven gaat door, zoals altijd.