Duin

Lekker in ons eigen bed wakker worden. Theo na een wat rusteloze nacht omdat de jeuk weer op begint te komen en zijn dunne huid weer plakkerig wordt. Het Sweet Syndroom zit duidelijk nog steeds in zijn lijf. Na een douche en ontbijt gaan we de hond ophalen die de afgelopen dagen in de opvang heeft gezeten. Ze is dolblij om ons weer te zien en we rijden naar een losloopgebied in de Loonse en Drunense duinen bij Kaatsheuvel om haar lekker te laten rennen terwijl wij een rondje lopen. De wandeling begint bij een hoog duin, dus Theo moet meteen aan de bak. Hij loopt heel rustig omhoog en staat boven even uit te hijgen voor we verder gaan. 50 minuten lopen, stijgend en dalend en 5 minuten zitten, het gaat goed met hem, ondanks het puffen tijdens het wandelen. Thuis maak ik een verse soep voor de lunch en daarna begin ik met mijn thuiswerk. Theo ruimt de vaatwasser in en dan slaat de moeheid toch toe. Hij heeft bloed gekregen, maar dat zet nog geen zoden aan de dijk. Na een dutje gaat het weer beter.  Verder geen spannende dag, gewoon lekker bijkomen van de emoties en medische handelingen van de afgelopen dagen.