Jarig

Ik ben jarig vandaag, maar in de nacht zeker nog niet. Theo heeft een dramatische nacht met jeuk en last van zijn huid: krabben, draaien, schudden, krabben, drinken, draaien, plassen, schudden, krabben…..het gaat maar door. Tegen 5.30 uur heb ik er schoon genoeg van en vertrek naar de slaapbank in de woonkamer. De hond blijft zich zorgen maken bij al die onrust en houdt de baas goed in de gaten. Ze loopt nu rond met wallen onder en een vermoeide blik in haar ogen. Ik word wakker tegen 8.00 uur als Theo komt kijken waar ik ben gebleven. Ik krijg een knuffel als felicitatie en een ontbijtje op bed, met een mooi cadeau. Lang luieren is er niet bij, ik moet de poezen wegbrengen om de klitten uit hun vacht te laten scheren. Daarna heb ik een verwen momentje bij de schoonheidsspecialiste. Theo heeft rustig aan gedaan. Als lunch genieten we samen van het verrassingspakket dat we eerder van mijn zus hebben ontvangen. In de middag komen oudste zoon en de kleinkinderen langs, dus Theo loopt na zijn rondje naar de supermarkt om wat lekkers voor bij de thee te kopen. Als hij de oprit komt oplopen gaat hij voor een deel schuil achter een grote bos bloemen. Ik voel me echt jarig omdat Theo me in de watten legt, en ook door het bezoek van zoon en kleinkinderen, de lieve berichtjes, kaarten en een videogesprek met mijn lieve oude moedertje. Hoewel Theo wat moe is, gaat het verder goed met hem. Hij haalt de poezen op en maakt het avondeten klaar. Vanavond lekker op de bank, het leven is bijna normaal.