Eiwit
De Oxazepam is goed bevallen. Nog wel een paar keer wakker door de jeuk, maar verder heeft Theo goed geslapen. Hij wordt dan ook opgewekt wakker en ik kruip nog even naast hem op de slaapbank. Het is nog steeds mijn lieve man, maar wat is hij in de afgelopen maanden veranderd: 8 kilo lichter, spieren verdwenen, babyhuid (nog steeds) en een geschoren hoofd. Alles wat vanzelfsprekend was is dat niet meer. We moeten allebei accepteren dat we in een nieuwe fase in ons leven zijn gedwongen door de ziekte van Theo. We moeten een nieuw evenwicht zoeken in onze relatie, maar ook in onze eigen verwachtingen, gedachten, gevoelens en fysieke uitdagingen. Theo stoeit met het omgaan met de beperkingen die hem door zijn enorme vermoeidheid worden opgelegd, de controle die hij kwijt is over zijn lichaam. Ik stoei met zakken aarde, de stofzuiger, de grasmaaier, de vuilcontainers en allerlei andere voor mij zware taken die hij altijd oppakte maar nu niet meer kan. Ik heb last van spieren die gaan protesteren, hij zou graag die spieren willen hebben. Daar moet dus aan gewerkt worden. De diëtist van het ziekenhuis belt Theo op om te horen wat hij zoal eet op een dag en benadrukt dat hij vooral eiwitten naar binnen moet krijgen, 100 gram per dag, ook voor die spieropbouw. Een oliebol is lekker, maar zet geen zoden aan de dijk. Hij is geen grote eter, dus wordt het echt doorwerken de hele dag met kleinere porties eten. Terwijl hij zijn best doet om niet verder af te vallen, beginnen bij mij de kilo’s er aan te komen. Het eiwitrijke avondeten is voor mij niet goed, maar ik heb geen zin om twee verschillende maaltijden te bedenken en te koken, dus eet ik dapper mee.
Theo heeft in de middag een afspraak bij de fysiotherapeut en stapt zelf weer achter het stuur om er naartoe te rijden. Terwijl hij begint te werken aan zijn conditie loop ik met de hond in de stromende regen naar de boekhandel om kerstkaarten te kopen. Na een half uur stappen natte hond en ik in de auto en wachten op Theo, die wat later met oefeningen voor thuis op zak weer achter het stuur kruipt. De therapie is hem goed bevallen maar was ook vermoeiend. Thuis gekomen valt hij meteen in slaap op de bank en verder houdt hij zich rustig vandaag. Nog even videobellen met de kinderen en een film kijken ( dat lukt gelukkig weer) en dan op tijd slapen. Laat de eiwitten hun werk maar doen vannacht.
2 reacties
Wat schrijf je dat toch mooi op allemaal, het leest als een boek. Jullie zijn beiden zo dapper.
Die eiwitten eten dat is zware kost, ik moet 110 gram per dag eten, dat lukte me niet en nu helemaal niet meer, mijn man heeft toen eiwitpoeder(zogenaamde proteïne shake) voor mij gekocht en dit in volle melk opgelost en opgeklopt met de mixer, heel luchtig en makkelijk weg te drinken met een rietje. Per schepje 20 gram proteïnen...misschien een tip. Nu moet ik wel eerlijk bekennen dat ik intussen bijna niets meer eet, alleen nog vanille pudding en wat droger brood met beetje kaas, warme maaltijden krijg ik niet binnen. De chemo valt me zwaar, ik krijg het oranje zakje dat ook in de CHOEP zit. Heftig. Ik krijg vele pijnstilling (Fentanyl, tweede Kerstdag ook weer opgehoogd zowel oraal als in pleisters) en daarnaast ook nog paracetamol en lorazepam en omeprazol en codeïne en primperan voor de misselijkheid en twee pillen tegen die vreselijke jeuk, pfff dat is al eten en drinken..(en ik zie er elke dag tegenop omdat dit mij zo confronteert met het ziek zijn. ik heb mijn haar nog gek genoeg al is het heel dun en ik verlies geen gewicht, ook al gek gezien het eten, maar heb wel andere nare bijwerkingen)
Veel emoties en wat een achtbaan, ik stel me elke keer voor dat ik in het voorste wagentje zit en dat de achtbaan maar blijft door razen, niet stopt...hopelijk in 2023 wel! Ik begin met volledige lichaamsbestraling over paar weken, 20 in totaal, daarna krijg ik mijn stamcel. Beangstigend dichtbij in een keer! Dag per dag en stap voor stap...misschien ben ik wel, nee ik ga ervan uit, genezen daarna...en weer meer mens ipv patiënt.
Heel veel moed voor jullie beiden en veel mooie kleine geluksmomentjes!
Liefs!
Dank je voor je lieve reactie Mar-viata, en voor je tip over de eiwitten. Wat een bak ellende krijg jij over je heen zeg, hoe hou je het vol allemaal! Dat is geen gewone rollercoaster maar een die een paar keer over de kop gaat. Heel veel sterkte gewenst voor de komende behandelingen, en duimen voor een positieve uitkomst.
Liefs!