En door….

De kerstdagen waren rustig zo met z’n tweetjes. Luisteren naar de top 2000, films kijken door Theo en een legpuzzel maken door mij. Op 2e kerstdag in de middag de cadeautjes en stoofpeertjes langs gebracht bij de kinderen en gezwaaid voor het raam naar zieke kleinzoon en nu ook zieke kleindochter. Op de terugweg naar huis een traantje weggepinkt, maar later ook even genoten van een paar keer videobellen om er toch een beetje bij te zijn.
Vanochtend is Theo zelf naar het ziekenhuis gegaan om bloed te laten prikken. Een paar uur later positief bericht: de bloedwaarden zijn goed, dus hij mag morgen beginnen met de derde chemokuur. Hij gaat er redelijk uitgerust aan beginnen, ook door een aantal nachten best goed slapen zonder slaappil en zowaar samen in bed. Wel heeft hij erg veel last van jeuk en hele tubes zalf smeer ik leeg op zijn rug. Massage geeft soms wat verlichting van de klachten.

Theo is een paar kilo zwaarder na onder andere een lekkere vismaaltijd op 1e en een kaasfondue op 2e kerstdag waarbij voldoende eiwitten kunnen worden afgevinkt. Zijn conditie begint geleidelijk terug te komen en hij staat weer in de keuken met gewichtjes te oefenen als hij de vaatwasser heeft uit- of ingeruimd. Vandaag stofzuigen met rustpauzes, bezoek van zus en zwager en zelf de medicatie opgehaald bij de apotheek in het ziekenhuis. Heeft hij meteen ervaren hoe het komt dat ik altijd zolang wegblijf als ik zijn medicijnen ophaal. Het duurt en het duurt…..

Na de derde chemokuur volgen in het nieuwe jaar de Ct-scan en de PEt-scan. Als de uitslag daarvan goed is, krijgen we een gesprek met het Erasmus over de ins en outs en risico’s van de stamceltransplantatie waarmee de 6 chemokuren zullen worden afgesloten. Nu eerst maar weer dag voor dag de volgende kuur aangaan.