Familiehuis

De tijd gaat snel. Het weekend is voorbij. En de dip van Theo ook. Op zaterdag heeft hij weer buiten zijn rondje van een klein half uur gelopen. Ik zie hem gaan als ik met de auto terug rij van het boodschappen doen. Hij ziet er moe uit, dus ik zet de auto een stukje verderop stil zodat hij kan instappen als hij wil. Maar hij wil niet. Doorzetter als hij is, moet en zal hij zelf naar huis lopen. Als hij zit is zijn vermoeidheid snel verdwenen. Mijn oudste zus en zwager komen op bezoek en Theo zorgt voor de koffie en thee. Het is een gezellig uurtje. Rustig dagje verder. 
Vandaag lopen we samen een half uurtje op de Kampina. De hond hebben we al weggebracht naar haar logeeradres voor de komende dag of dagen. Theo is in een vrolijke bui. Hij voelt zich - behalve de vermoeidheid tijdens het lopen - goed en we hebben veel plezier samen. Bijzonder dat dat kan in zulke spannende en onzekere tijden. We gaan onze spullen pakken, zetten extra eten neer voor de poezen en vertrekken na het avondeten naar het Familiehuis Daniël de Hoed in Rotterdam. Theo rijdt rustig in een goed uur naar de parkeergarage onder het familiehuis. Met de lift gaan we naar de 6e etage van het flatgebouw, waar we vriendelijk welkom worden geheten. Er zijn 30 slaapkamers in het familiehuis en ze zijn bijna allemaal bezet, maar het is vrij rustig in de gezamenlijke woonkamer en keuken. Het ziet er allemaal keurig verzorgd uit, ook onze ruime slaapkamer op de 9e etage. We zijn precies op tijd voor de injectie van Theo. Morgenochtend om 8.00 uur hopelijk de laatste. Nu eerst maar eens slapen.