Stamcelafname deel 1

Prachtig uitzicht vanaf de 9e etage van het Familiehuis, maar wel een winderige hoogte. Midden in de nacht word ik wakker van het hoge huilen van een kind. Denk ik. Maar ik kom erachter dat een raam niet helemaal dichtzit en door de toegenomen wind het geluid produceert. Ik probeer het raam dicht te doen zonder Theo wakker te maken, maar de grendel werkt niet goed mee. Na nog twee pogingen verspreid over de nacht lukt het eindelijk. Maar ik heb dus niet veel geslapen. Theo ook niet trouwens, hij is op andere momenten wakker geweest, hij heeft veel last gehad van de warmte in de kamer. De energie die hij gisteren had, is in de nacht vertrokken. Na een douche, ontbijt en de injectie gaan we met de lift naar beneden. Theo moet zich vasthouden, staat krom en klinkt hees. Naar de hemafereseafdeling in het ziekenhuis is het ongeveer een kwartier lopen, als dat maar goed gaat. De wind die tussen de hoge gebouwen blaast is koud. Theo loopt zo stevig mogelijk door. Bij de stoplichten moet we even wachten, ik ondersteun hem zo goed mogelijk. In het ziekenhuis kunnen we een rolstoel pakken, maar dat wil Theo niet. Even uitrusten op de bank en verder maar weer. Op de afdeling is het vandaag rustig, hij is er samen met een andere man die pijn in zijn rug heeft door de injecties. Er wordt bij allebei bloed afgenomen en dan wordt het anderhalf uur wachten op de uitslag. Zou Theo genoeg stamcellen in zijn bloed hebben? De andere man krijgt als eerste zijn bloedwaarden te horen. Hij heeft nog niet voldoende stamcellen om te oogsten en moet vanavond een extra injectie gebruiken om het laatste zetje te geven. Morgen gaan ze bij hem de stamcellen oogsten. Dan is Theo aan de beurt. Helaas….hij moet een waarde van 20 hebben en zit pas op 9. Hij moet de injecties met Filgrastim door blijven prikken, morgen om 8.30 uur gaan ze weer kijken of er wel genoeg stamcellen zijn. Dat is een tegenvaller die hij moet verwerken. Het idee dat het afnemen van de stamcellen misschien helemaal niet gaat lukken gaat in zijn hoofd zitten. Het duurt even voor hij de knop weer kan omzetten. We blijven vooral in het Familiehuis vandaag. Het is maandag, musea en restaurantjes zijn dicht. Buiten is het koud en somber, dus dat nodigt niet uit om een wandeling te maken. Omdat Theo toch wil bewegen, lopen we naar een AH verderop om een ovenpizza te kopen. Vandaar lopen we naar de apotheek in het Erasmus om de nieuwe spuiten op te halen. Al met al zijn we een uur onderweg waarvan Theo 10 minuten heeft gezeten. Samen met het half uur lopen in de ochtend is hij goed bezig geweest vandaag. Tussen de andere gasten genieten we in de grote keukenruimte tijdens het avondeten van het mooie uitzicht op verlicht Rotterdam. Daarna naar onze kamer voor een rustig avondje. Zometeen nog die vervelende prik waar Theo vanaf hoopte te zijn. Ik zal dat ding maar even stevig toespreken dat hij zijn werk moet doen. 🤞🏼voor morgen.