Grenzeloos

Zo heeft Theo de afgelopen dagen geleefd, alsof hij geen rekening hoeft te houden met grenzen. Nou waren het ook - zeker in het weekend - hele leuke dagen. Vrijdag een uurtje gewinkeld, gekeken naar electrische fietsen (we moeten er toch een keer aan geloven) en daarna naar Wijchen gereden. Hier hebben we gezellig met vrienden een hapje gegeten voordat we naar de groepsaccomodatie reden in Leur, waar we een paar dagen zouden doorbrengen met de vriendinnen van de middelbare school en hun mannen. Jarenlang hebben we met deze ‘Familie Groen’ heerlijke weekendjes gevierd, ook met de kinderen, maar het was er een paar jaar niet van gekomen door Corona en helaas ook door de ziekte van onze lieve vriend die in 2021 is overleden aan slokdarmkanker. Hij werd gemist dit weekend. 
Behalve veel kletsen hebben we ook buiten het weer getrotseerd. Op zaterdag hebben we in Nijmegen een paar uur een podwalk gelopen van het Verhaal van Nederland. Mooi en interessant, maar…….Koud! Harde wind! Regen! Zeker als je over drie bruggen moet waar je bijna wegwaait. In de avond zelfgemaakte tapas gegeten en het spel 30 Seconds gespeeld met heel veel lol. Zondag een wandeling gemaakt over modderpaden waar twee vriendinnen de grond van dichtbij bekeken, getackeld door een bramenstruik en de eigen voeten. We dachten de regen voor te zijn, maar dat bleek een misrekening. Druipend en koud stapten we allemaal weer naar binnen. Daar lekker opgewarmd en nog wat spelletjes gespeeld. Theo was vrijdag en zaterdag iets eerder naar bed gegaan, maar had zich verder niet terug getrokken dit weekend. En nu we bijna naar huis gingen sloeg de vermoeidheid toe. Stil zat hij op de bank, terwijl ik de koffers ging pakken. Theo pakte zich bij elkaar, hielp met het inladen van de auto en reed naar huis. Na een rustige zondagavond maandag oppasdag, vermoeiend maar erg leuk. 
Twee keer een uur gewandeld door het dorp en het bos. Toen ik daarna rondliep met kleinzoon om hem in slaap te wiegen, hoorde ik gesnurk van de bank komen. Theo hing zo’n beetje bewusteloos in de kussens. Op dinsdag toch genoeg energie om te gaan tennissen. Hij wilde eigenlijk gaan fietsen naar de tennisbaan, maar dat leek me niet verstandig. Terwijl ik mijn sleutels ging inleveren op mijn werk en mijn collega’s weer even in de armen kon sluiten, besloot hij toch met de auto te gaan. Dat was maar goed ook, want het tennissen was toch weer veel vermoeiender dan hij dacht. In de bioscoop, kijkend naar Wicked little letters (leuke film) kon hij zijn ogen gelukkig wel open houden. Vandaag moest en zou een schoongemaakt raam van het hobbykasje worden teruggeplaatst. Erg lastig werk met roestige klemmetjes en bijna snijwonden, dus niet zo handig om zonder handschoenen te werken, zeker gezien de risico’s die hij loopt als er een infectie ontstaat. Voor hem zijn de grenzen misschien wat vervaagd, voor mij was dit wel duidelijk een grens: handschoenen aan! En zo geschiede…..