Rustdag

Vandaag een jaar geleden was het rustdag. In het Erasmus had Theo een dag om op adem te komen na toediening van de BEAM kuur en als voorbereiding op de stamceltransplantatie. Deze ochtend lijkt Theo ook een rustdag te nemen. Hij is zijn bed niet uit te branden. In de nacht van maandag op dinsdag heeft hij slecht geslapen en nu moet hij even bijtanken. Ik tank gewoon mee. Door de wisseling van zomer- en wintertijd is mijn biologische klok twee keer per jaar een paar weken van slag en mijn slaap verstoord. Vaak ga ik dan liggen malen over van alles en nog wat, nu over de coloscopie die ik volgende week weer moet ondergaan. De laatste keer controle of er niet - net als zo’n 10 jaar geleden - een poliep met voorstadium kanker in mijn darmen verstopt zit. De hoeveelheid laxeermiddel die van tevoren moet worden gedronken is gelukkig in de loop der jaren verminderd van een aantal liter naar 1 liter, verspreid over de avond en de ochtend, maar het blijft mijn minst favoriete drankje. Om over de uitwerking daarvan maar te zwijgen. 
Goed, rustdag vandaag. We maken wel een wandeling met de hond. We hebben een tip gekregen voor een leuk losloopgebied, maar als we daar aankomen kunnen we er niet in. De schaapherder (eigenlijk schaaplader want hij loopt nooit bij zijn schapen, laadt ze alleen maar uit en in de wagen) heeft het toegangshek met een groot hangslot vastgezet zodat de schapen in alle rust het grasonderhoud kunnen plegen. We kiezen een alternatieve route die ik deels ken van eerdere zomerse wandelingen onder een stralend zonnetje. Nu is het één grote modderboel. We proberen eerst nog langs de randen van het ‘pad’ te balanceren om het een beetje droog te houden, maar hoe verder we komen op de rondwandeling, hoe moerassiger het wordt en hoe minder droge randen er zijn. Dus besluiten we tenslotte maar gewoon door te lopen en onze spieren geen geweld meer aan te doen. Zo soppen en blubberen we verder, terwijl de hond steeds zwarter tussen ons door springt en onze broekspijpen zwaar worden van de modder die hoog opspat. Toch een lekkerder wandeling, wel vermoeiend. Thuis spuiten we in de tuin de hond af met de tuinslang, trekken een schone broek aan en veel meer doen we niet vandaag. Theo heeft in de middag nog een afspraak voor een massage en die komt nu wel goed uit. Spieren los maken voor morgen. De stamceltransplantatie, en meer nog het levensjaar dat Theo heeft gekregen na de transplantatie, moet gevierd worden.