Het blijft aanpassen

Theo is na twee weken redelijk hersteld van de uitputtingsslag op MPS De Zonnebloem. Hij doet het nog rustig aan, maar het bankzitten is weer zo’n beetje beperkt tot de avond. En de wandelingen met de hond gaan gewoon door. Zeker nu het mooier weer wordt, is het geen straf om over de heide of door het bos te dwalen. Toch is wandelen voor Theo niet meer hetzelfde als voor zijn ziekte. Hij is al vermoeid vanaf het begin van de wandeling, zijn benen willen gewoon niet meer zo goed meewerken. Na langere tijd zitten kost het moeite om op te staan, de stijfheid heeft bezit genomen van zijn spieren en gewrichten. 
Zijn chemobrein is ook nog niet minder geworden. Hij merkt dat het lezen van de ondertiteling op tv niet altijd lukt. Zeker bij een snelle vertaling kan hij het niet meer goed volgen. Het stotteren speelt regelmatig op, zijn reactievermogen is langzamer, het geheugen is een gatenkaas. Als een boodschap niet op het briefje staat, is de kans groot dat hij het vergeet. Dingen die ik tegen hem zeg komen niet altijd binnen, zodat hij heel verbaasd kan zijn als we langs elkaar heen blijken te praten. Een ruimte met veel geluidsprikkels is heel vermoeiend voor hem, zodat hij er soms voor kiest om naar buiten te gaan. Het blijft dan ook regelmatig aanpassen voor ons allebei. Al met al is Theo wel blij dat het een jaar na de stamceltransplantatie naar omstandigheden goed gaat. 

Het eerste bloedonderzoek om zijn hart in de gaten te houden zit er op. Het cholesterol is iets verhoogd en nu is het zaak om te controleren of dit niet teveel gaat stijgen. Theo rookt niet meer, drinkt 1 glaasje wijn, bier of whisky in de avond en we eten best gezond, dus hij gaat nog niet op dieet. 
Wat extra bewegen kan geen kwaad, elke dag een eindje fietsen is sowieso lekker. Maar niet op de fiets die Theo nu heeft. Hij blijft regelmatig met zijn voet achter de stang van zijn herenfiets hangen omdat zijn benen strammer zijn. Het is meer geluk dan wijsheid dat hij nog niet op de grond is gekletterd. Daarom hebben we deze week in Moordrecht bij een Experience Centre ( een testbaantje dus) van een grote fietswinkel wat proefritjes gemaakt op verschillende e-bikes. En rijden we vandaag naar Boxtel om de fiets met lage instap uit te proberen die we al eerder op het oog hadden. Terwijl hond en ik wachten, gaat Theo als eerste een proefritje maken. De verkoper moet wel 3 keer aan hem uitleggen dat hij naar het stoplicht moet fietsen, rechtsaf, rechtdoor en over de snelweg weer terug. Tenslotte loopt hij maar een stukje mee om het aan te wijzen. Theo weet gelukkig de weg naar de winkel terug te vinden en is enthousiast over de fiets. Ik ook na mijn proefritje, dus de koop is snel gesloten. Over een week of 4 kunnen we de fietsen ophalen. Van een sportieve fiets met stang naar een e-bike met lage instap…het blijft aanpassen.