Het gaat……

……z’n gangetje. Beetje uitslapen, op gang komen, stramme ledematen langzaam loslopen, kromme triggerfingers recht trekken, hond uitlaten, spelletje op de tablet, was draaien, vaatwasser uitruimen, strijken, boodschap doen, naar de fysio, wat uitstapjes maken, oefeningen doen, genieten van de gezelligheid, gastvrijheid en overheerlijke tompoucen van Zweef en… naar de kapper. Een jaar geleden zat Theo bij de beste man om zijn uitvallende grijze haar te millimeteren en nu kunnen de nieuwe korte zijdezachte bruine haren die alle kanten opstaan weer een beetje in model worden gebracht. Hij is mijn eigen toverballetje geworden, maar begint nu weer behoorlijk te lijken op wie hij was voor hij ziek werd. In ieder geval wat uiterlijk betreft. Zijn hersenen laten het een beetje afweten. De boeken blijven nog dicht. Theo kan zich onvoldoende concentreren en weet na een bladzijde niet meer wat hij gelezen heeft. Ook het taalgebruik geeft problemen. ‘Op de tafel voor’ blijkt het tafelkleed te zijn, ‘verdekken’ een combinatie van bedekken en verhullen en hij heeft geen gilet aan maar een ‘chalet’. Met zo’n houten bouwwerk om zijn lijf kan ik zijn vermoeidheid wel plaatsen, maar er is niet altijd een peil op te trekken wanneer zijn lampje uitgaat. Heeft hij  teveel gedaan of zijn de bloedwaarden toch weer aan het zakken? Op 8 december heeft hij een afspraak bij het ETZ voor controle, een maand eerder dan de gebruikelijke 3 maanden. Dan wordt pas weer bloed geprikt en weten we of er vooruitgang in zit. Ondanks de wolk van onzekerheid die boven ons zweeft, heeft Theo ontzettend veel humor en we lachen heel wat af. Een beetje kop in het zand steken, maar zo blijft het leven leuk zolang het kan.