Het is raar…

Vrijdag om 10.00 uur wordt Theo verwacht in het Erasmus. We hebben nog geen idee wat we kunnen verwachten. Is het alleen een eerste gesprek of worden er meteen een aantal onderzoeken gedaan? Er moet in ieder geval bloed worden geprikt. We hebben geen idee wat de bloedwaarden nu zijn en dat willen we wel graag weten. Aan de kleur van Theo’s gezicht te zien, zou het HB wel eens gestegen kunnen zijn. Hij ziet niet meer zo bleek. Eigenlijk gaat het best goed. In de afgelopen dagen hebben we meerdere uitstapjes gemaakt met de auto om leuke herinneringen te maken, en daar hoeft Theo nauwelijks van bij te komen. Vandaag hebben we 6,2 km gewandeld in een vlot tempo, hij heeft de was gedaan en gestreken, we hebben de spanlatten onder het tapijt in de slaapkamer eruit gesloopt zodat we morgen de plinten kunnen gaan schuren en verven, het bed versjouwd naar het midden van de kamer, hij heeft zijn armoefeningen gedaan en gestofzuigd. Dit alles zonder heel erg moe te worden. Hij heeft last van zijn voeten, een vieze smaak in zijn mond en een chemobrein, maar daar is goed mee te leven. Het is raar om te bedenken dat er ondertussen een donkere wolk boven ons hoofd hangt. We denken er maar zo min mogelijk aan.