Het land van Bartje

Wat ben ik gezegend met 5 lieve zussen. We kunnen goed met elkaar opschieten en onze band wordt nog steeds hechter. Zeker door de ellende die we allemaal op onze eigen manier hebben meegemaakt of nog meemaken. Oudste zus ligt al 5 weken in het ziekenhuis. Ze is heel erg ziek geweest en hoewel het wat beter met haar gaat, heeft ze nog een lange weg te gaan. Daardoor konden zij en haar dochter helaas afgelopen week niet mee naar het huisje dat we hadden gehuurd. Een midweek in Drenthe om onze verstandelijk beperkte zus in de watten te leggen nu het nog kan. De uitzaaiingen van het weke delen sarcoom grijpen om zich heen. Zo had ze deze week plotseling een bult op haar rug. Ze heeft zelf niet alles in de gaten, dus we hebben haar niets gezegd om haar uitje niet te bederven.

En wat heeft ze genoten van alle ‘eerste keren’: voor het eerst in een jacuzzi, alpaca’s eten geven en aaien, lopen over het Boomkroonpad en in de dierentuin vogels eten geven die op haar handen, armen, schouders en hoofd kwamen zitten. Maar ook de bekende dingen gaven haar veel plezier: zwemmen in het zwembad, fietsen naar de hunebedden, in het huisje een modeshow geven van haar nieuwe kleding, een dansavond en niet te vergeten elke dag yahtzee met z’n allen. We hebben ontzettend veel gelachen en geknuffeld. 

Zwager had ons weggebracht met een grote aanhangwagen voor de fietsen, 2 scootmobiels, rollator en koffers. Ik stapte halverwege op in Houten, zodat Theo de auto weer mee naar huis kon nemen. Omdat we daardoor zonder vervoer zaten voor uitstapjes verder weg, heb ik voor een paar dagen een auto gehuurd. Was altijd Theo’s pakkie-aan, dus allemaal nieuw voor mij. In de regen om 7.30 uur met regiobusje, overstap en streekbus naar de verhuurder om de schakelauto op te halen. Uitleg gevraagd over lichten en ruitenwisser, maar verder zou het me wel lukken. Nu hebben wij een automaat en ben ik schakelen niet meer gewend. Dus bij de eerste de beste afslag viel de auto midden op de weg stil. Er was gelukkig weinig verkeer, want ik kreeg het ding niet aan de praat. Na wat proberen en uit- en aanzetten kwam er weer beweging in. Bij het park aangekomen, was de parkeerplek bij het huisje bezet door een auto van het park. De jacuzzi werd gecontroleerd en schoongemaakt. Dus maar even doorrijden. Vrachtwagen op de weg. Hoezo, in een vakantiepark? Rechtsaf slaan, na 50 meter verboden in te rijden. Stuur weer naar links, pad naar een huisje op, om te gaan draaien. In zijn achteruit….doet-niet. Wat ik ook heen en weer zat te sjorren aan de pook, de neus van de auto reed steeds dichter naar het huisje toe in plaats van achteruit. Het was maar goed dat het huisje leeg was en niemand getuige was van mijn geklungel. Voordat ik de voordeur raakte, schakelde ik de auto uit en ging op zoek naar hulp. Gelukkig wilde de man die bijna klaar was met de jacuzzi wel met mij meelopen. Hij ging achter het stuur zitten, startte de auto, trok de pook omhoog en opzij en zette hem zo in zijn achteruit. Omhoog en opzij, niet opzij. Hoe simpel kan het zijn als je het weet. 

Terwijl ik in Drenthe volop bezig was, probeerde Theo thuis zijn instorting te boven te komen. Die was hem behoorlijk overvallen en maakt van hem een bankzitter en -ligger. Hond uitlaten en een paar uurtjes naar zijn werk, maar verder had hij nergens energie voor. Vandaag heeft hij me weer opgehaald in Houten, net een dutje en wat boodschappen gedaan, maar aan zijn hese strem is goed te horen dat de vermoeidheid nog lang niet uit zijn lijf is. En uitrusten is er dit weekend niet bij. De wind komt uit het noorden. En dat is op zich geen drama, maar wel als het Intents Festival in Oisterwijk plaats vindt en het geluid naar het zuiden door dreunt. We zitten hier in de woonkamer te stuiteren op de bas. Nog even doorbijten dus.