Huidgriep

Ja echt, wij wisten ook niet dat het bestaat, maar Theo heeft dat blijkbaar onder de leden gehad. De dermatoloog heeft een paar keer met hem gebeld om de uitslagen van de huidbiopten door te geven. De oorzaak is onbekend. Het kan een allergische reactie zijn geweest op het geneesmiddel Valaciclovir of misschien heeft hij het toch via een virus opgelopen. In ieder geval is er niets kwaadaardigs gevonden, dus dat is heel goed nieuws. Ondertussen is Theo weer volop aan het smeren, want zijn huid is gortdroog en aan het schilferen, het laatste beetje Huidgriep blijkbaar. Hij heeft last van een vervelende jeuk, dus de nachten zijn wat onrustig. Overdag gaat het gelukkig weer wat beter met hem. We proberen elke dag zo’n drie kwartier te wandelen, de afstand die we in die tijd afleggen varieert per keer en is afhankelijk van het tempo dat Theo kan volhouden. Hij heeft sowieso weinig energie en kan daar bovenop worden overvallen door een dodelijke vermoeidheid. Zeker als het tussen zijn oren even niet goed zit of er teveel lichamelijke klachten naar boven drijven, dan zakt hij in. Het is ook retespannend om niet te weten waar hij aan toe is. De uitslagen van de beenmergpunctie beginnen binnen te druppelen in zijn ziekenhuisdossier, en als daarin staat dat de cellen matig rijpen en een T-lymfoom in zijn beenmerg niet helemaal kan worden uitgesloten, geeft dat zeker aanleiding tot stress en een bleek gezicht, ook al moet er nog aanvullende informatie binnen komen. Volgende week woensdag spreekt hij de arts pas, en die heeft dan waarschijnlijk ook nog niet de definitieve uitslag. Ondanks alles heeft hij zijn humor behouden en maakt me vaak aan het lachen. Zijn gezicht heeft allerlei wisselingen ondergaan omdat hij in etappes zijn baard en snor heeft kort- en weggeschoren. Het wordt weer steeds meer de oude vertrouwde Theo. Ondanks alles hebben we een goed leven samen.