In beweging

Het gaat goed met het slapen zonder slaappil. Er zijn de nodige onderbrekingen, maar Theo valt vrij snel na elke plas en slok water in slaap. Weinig last van jeuk of de andere kwalen. Maakt zijn toilet schoon en neemt de vaatwasser weer onderhanden, maar dan wordt hij overvallen door een enorme vermoeidheid en moet gaan zitten. Gaat hij weer richting de dip vandaag? Dat zou vroeg zijn, de vorige keren was het rond de 9e dag dat hij niets meer waard was, nu is het de 6e dag van de kuur. Het maakt hem wel onzeker. Hij wil buiten zijn rondje gaan wandelen, maar als zo’n vermoeidheid opkomt kan hij geen stap meer zetten. Omdat de vermoeidheid weer wegtrekt als hij een poosje rustig in zijn boek zit te lezen, besluit hij het toch te gaan proberen. Ik hoef niet mee te lopen, maar als ik iets later met de hond een rondje ga lopen pakt ze de geur van Theo op en trekt me uit alle macht die kant op, tot ze hem in het vizier krijgt en begint te blaffen. Rennend komen we bij Theo aan en dan lopen we maar samen verder, de hond tevreden tussen ons in. Het lopen gaat prima ( ondanks een blaar onder de voet bij Theo) en een klein half uur later kan hij thuis zijn rust weer nemen. De vermoeidheid trekt vrij snel weg en Theo is opgewekt. Het drinken, eten en bewegen dat zo belangrijk is tijdens een chemokuur heeft hij nu goed in zijn oren geknoopt, dus zodra het weer enigszins kan is hij weer in beweging. Plantjes water geven, was ophangen en samen met mij naar het tuincentrum om pinda’s, zaden, vetbollen en vetpotjes voor de tuinvogels te kopen. Hij rijdt. Hij helpt met koken, doet na het avondeten zijn armoefeningen, neemt een korte douche, helpt mij met het opmaken van het bed met schoon beddengoed en vertrekt dan richting slaapbank, dankbaar voor weer een fijne dag.