Jarig

Onze oudste zoon is jarig, geboren op 1 januari 36 jaar geleden alweer. Nog nooit zijn verjaardag overgeslagen, maar dat gaat vandaag wel gebeuren. Teveel zieken in de familie om het met elkaar te kunnen vieren. We hebben afgesproken om in de middag even langs te gaan om de pan van de stoofpeertjes voor kerst op te halen. We hebben maar 3 kookpannen met deksel, en 2 pannen blijkt net te weinig tijdens het koken.  Nieuwjaarsdag betekent rustig en later opstarten na een korte nacht. Het was nog lang onrustig met vuurwerk. De hond was zo bang geworden voor al het geknal dat ze bij mij op schoot was gesprongen en bibberend tegen me aan hing. Ook toen ik naar bed ging was ze niet bij me weg te slaan. Maar vanochtend durft ze gelukkig wel weer mee naar buiten. Samen met hond en Theo loop ik een rondje. Theo voelt de vermoeidheid toeslaan, maar na een poosje rusten op de bank trekt dat weer weg. Hij zit het halve uur achter het stuur  naar zoon, schoondochter en kleinkinderen, 10 minuutjes kletsen op afstand in de gang met mondkapjes op en weer een half uur terug rijden, ik met een lekker warm appeltaartje op schoot, gebakken door lieve schoondochter. In het bos maken we een korte wandeling en daarna doet Theo wat oefeningen in de keuken. Omdat het met de vermoeidheid nog steeds meevalt, kijk ik hem maar eens lief aan. Voordat hij ziek werd, kookte Theo altijd op zondag. Na 4 maanden elke avond achter de pannen vind ik het wel fijn als hij dat vanavond weer eens kan oppakken. Vis en groenten, zonder verdere poespas, dus dat is een makkie. Heerlijk om gewoon aan te kunnen schuiven aan de gedekte tafel en te smullen van gebakken zalm en kabeljauw, goed voor 50 gram eiwitten per persoon. Theo heeft last van zijn mond, tintelingen in zijn hand, loslatende huid onder zijn hiel en zo nog wat kwalen, maar het is allemaal goed te doen dus hij klaagt niet. We leven dag voor dag, dit was een goeie, op naar de volgende.