Kerstsokken

Theo staat er mee op en gaat er mee naar bed: kerstsokken. We hebben die gekregen van jongste zoon en zijn vriendin voor Kerst en ze komen nu heel goed uit. De huid van de voeten van Theo is gevoelig, vervelt en gaat gemakkelijk kapot. De kerstsokken hebben geen naden en zijn zacht, dus zijn de voeten daarin veilig opgeborgen. Voor onze wandeling doet Theo stevige laarzen aan, maar na 50 minuten is hij blij dat hij zit. Ook omdat de vermoeidheid weer een beetje begint op te komen. Dat weerhoudt hem er niet van om te stofzuigen, de was te doen, planten water te geven, de vaatwasser in- en uit te ruimen en te koken. Ook krijgt hij nog bezoek van een tennismaatje. Ze heeft twee heerlijk gebakjes meegenomen die we ‘s-avonds opsmikkelen. Gelukkig komt het lekkers goed langs de droge slijmvliezen in Theo’s mond. Hij moet deze dag en nacht regelmatig spoelen in verband met een vieze smaak. Hoewel veel voedsel nu te droog is om te eten of echt niet lekker is, krijgt hij toch genoeg binnen door de hele dag van alles en nog wat naar binnen te werken: slagroomsoesjes, vla, sinaasappel, kaas, kipfilet, kippensoep van zijn schoonzus, zalm, risotto, proteïnedrankje en thee, heel veel thee. Genoeg bewegen, eten en drinken is elke dag het doel.                                                                            Vandaag neemt hij ook de laatste Prednisolon pillen en sluit daarmee de 5e chemokuur af. De prikken in de buik zijn gezet, de ene keer pijnlijker dan de andere keer. Bijwerkingen blijven tot nu toe nog uit. Nog 15 te gaan.