Testament
We hebben het er al eerder over gehad samen, toen Theo zo ernstig ziek was in september: we moeten maar eens naar de notaris voor een testament. We hebben er lang geleden een laten maken om de voogdij van de kinderen te regelen toen we zonder hen naar Amerika vlogen. Zij hebben die regeling niet meer nodig nu ze volwassen zijn, dus moet het testament sowieso worden aangepast. We zijn er op de een of andere manier nog niet aan toe gekomen om een afspraak te maken, maar nu hakken we de knoop door. Dat komt vooral door het bezoek vandaag van de neef van Theo en zijn vrouw. Een heel gezellig bezoek, maar wel met een klein zwart randje. Zijn neef heeft ook kanker en leeft samen met zijn vrouw in een onzekere tijd. De herkenning is fijn en we kunnen van alles met elkaar bespreken. Behalve tips om leuke herinneringen te maken komt ook het testament ter sprake dat zij al hebben laten opmaken. Als we na het bezoek een wandeling door het dorp gaan maken, stappen we bij de notaris naar binnen, een paar minuten lopen bij ons vandaan. Een afspraak is zo gemaakt, na de 6e chemokuur gaan we spijkers met koppen slaan. Terwijl ik met de hond verder een ommetje ga maken, loopt Theo naar de supermarkt om boodschappen te doen. Ze zullen daar wel wat vreemd opkijken. De zon schijnt in een stralend blauwe lucht, het is lekker weer en Theo loopt met een dikke wintermuts en een mondkapje op door de schuifdeuren naar binnen. Het interesseert hem trouwens geen biet wat men er misschien van vindt. Hij voelt zich vandaag wel goed. Vanochtend wat pijn op de borst en de hele dag last van een paar kleine ongemakken, maar het is allemaal te doen. Even op de hometrainer, strijken, de vaatwasser, koken….hij beweegt er op los tussen het rusten door. De wekkers herinneren ons eraan dat hij op tijd zijn injecties zet. We nemen het zekere voor het onzekere en de mobieltjes en tablets worden allemaal ingeschakeld. Nog geen bijwerkingen. Nog 13 te gaan.