Op de fiets

De nachten verlopen rustig, dus Theo stapt nu elke ochtend uit bed om zelf zijn injectie klaar te leggen en na een half uurtje opwarmen in zijn buik te zetten. Vandaag ga ik naar mijn werk. Ik breng eerst de hond naar de dagopvang zodat Theo zijn handen vrij heeft. Het is mooi weer en hij heeft zin om te gaan fietsen. Mijn damesfiets fietst nu wat prettiger, maar ik ben vergeten het (bijzondere) ventiel dicht te draaien nadat ik de band vorige week had opgepompt. Dus staat Theo naar een platte band te staren. En moet hij zich eerst uitleven op de fietspomp zodat zijn kostbare energie met de lucht in de band verdwijnt. Eenmaal op de fiets merkt hij dat zijn tempo misschien wat te hoog ligt, omdat het toch behoorlijk vermoeiend is. Door wat rustiger te fietsen is hij na 20 minuten in het volgende dorp. Voor zijn ziekte deed hij dat in 10 minuten. Na het afstappen maar even uitrusten in de zon op het muurtje bij de supermarkt. Daarna loopt Theo een half uur rond en stapt hier en daar een winkel in, voor hij weer op de fiets stapt en in 20 minuten naar huis fietst. Op mijn werk ben ik benieuwd hoe het met hem gaat. Ik weet hoe laat hij op de fiets is gestapt, maar niet hoe het verder is gegaan, dat hoor ik later. Hij reageert niet op mijn app. Later bel ik hem op, maar zijn mobiel blijft overgaan. Potverdorie, heeft hij toch teveel gedaan? De dip zit eraan te komen en zijn injecties kunnen ondertussen ook bijwerkingen gaan geven. Ik ben er niet gerust op en ga eerder uit mijn werk naar huis. Daar zie ik door het raam gelukkig dat hij op de bank ligt te slapen. Hij wordt wakker als ik binnen kom, en kijkt heel verbaasd als ik zeg dat ik hem heb gebeld. Hij heeft zijn mobiel niet gehoord, die zit in zijn zak in de gang. Hij voelt zich best dus ga ik de hond ophalen. Theo kookt en na het eten zet hij zijn volgende injectie. In de loop van de avond begint hij zich minder goed te voelen. Hij is een beetje misselijk, heeft wat pijn op de borst en heeft een algemeen gevoel van onbehagen. Dit zou goed van de Filgrastim kunnen komen. Hij kruipt op de slaapbank en ligt al snel te slapen. Hij is eerst doodstil, maar na een poosje hoor ik geruststellend gesnurk. Als hij even wakker wordt, zegt hij dat het wel gaat. Hij weet nog niet of hij blijft liggen of toch naar de slaapkamer gaat. Ik wacht het maar af. Nog 11 injecties te gaan.