Koffiedik kijken

We zijn een week verder en het is tijd voor de eerste controle na de stamceltransplantatie. Theo voelt zich naar omstandigheden goed vandaag, is wat gespannen over de uitslag van de bloedwaarden. Hij heeft gisteren bloed laten prikken en vanmiddag hebben we een gesprek met de behandelend arts. Het gaat stapje voor stapje beter met hem. Dat zie je niet direct na een dag, maar het verschil met een week geleden is wel duidelijk. Hij probeert nu twee keer per dag een half uurtje te wandelen en verder heeft hij het in zijn hoofd gezet om de zolder boven de garage en het tuinhuisje op te gaan ruimen. Hij doet dat in etappes, afgewisseld met schoenen poetsen, wassen, strijken, stofzuigen, plantjes water geven, stoffen, vaatwasser in- en uitruimen (alles met mate en in een rustig tempo) en pauzes om uit te rusten. Zijn darmen en smaak werken niet optimaal en ook zijn brein laat behoorlijk wat steken vallen, die hij vaak stotterend en struikelend over zijn woorden probeert op te rapen. Zijn optimisme en positiviteit blijken onverwoestbaar, ook al voelt hij zich unheimisch, niet thuis in zijn eigen vel. De arts vertelt dat de vele huidcellen zoveel te verduren hebben gehad, door het Sweet Syndroom, de zware CHOEP chemokuur en de nog veel zwaardere BEAM chemokuur, dat het nog wel even kan duren voordat die hersteld zijn. De bloedwaarden zijn zich ook rustig aan het herstellen. Het Hb is 6,2. Deze waarde zal nog wel stijgen, maar zal waarschijnlijk niet meer zo hoog worden als voor de ziekte. De waarde van de bloedplaatjes is 103, en hoewel die nog moeten stijgen, hoeven we nu geen angst voor bloedingen te hebben. De neutrofielen zitten op 3,3. Dat is binnen de normaalwaarden, maar kan zeker nog verdubbelen. Al met al is de arts best tevreden, maar hij kan niets zeggen over de toekomst. Dat is wat hem betreft koffiedik kijken. Over twee maanden krijgt Theo een CT-scan en PET-scan, en daarna zullen elke drie maanden controles volgen. Die zullen vooral bestaan uit bloedonderzoek en lichamelijk onderzoek gericht op de lymfeklieren. Daar gaan we ons nu nog niet druk om maken. Dag voor dag, dat blijft ons motto.