Muts

Oké, vanavond slapen we weer apart. Dat was een erg onrustige nacht, voor Theo en voor mij. Toch is hij zo lief om mij ontbijt op bed te brengen. Het lijkt erop dat Theo steeds meer last krijgt van jeuk als hij uit de dip begint op te krabbelen. Dus na het douchen eerst maar weer eens goed in de zalf zetten. De tubes vliegen er doorheen. Terwijl Theo bij zit te komen van het douchen en insmeren, ga ik een wandeling maken met de hond. Ze mag loslopen en vindt het lekker om in een onbewaakt ogenblik door de ganzenpoep te rollen. Thuisgekomen probeer ik met een natte warme doek zo goed en kwaad als het kan de rommel uit haar witte lange haren te poetsen. Het resultaat is een grote groene kraag. Nou ja, de geur is er aardig uitgegaan, zo kan ze Theo wel weer even gedag zeggen.
Hij heeft bericht gekregen van het Erasmus. Donderdag aanstaande om 9.10 uur moet hij zich melden in Rotterdam voor het voorbereidende onderzoek voor de stamceltransplantatie. Dat betekent vroeg opstaan. Donderdag is de drukste dag van de week op de weg, dan moeten we rond 7.00 uur van huis vertrekken. En morgen ook al vroeg op voor de beenmergpunctie, dat is Theo niet meer gewend. De temperatuur van Theo is nog steeds niet echt hoog. Grote delen van de dag heeft hij nu binnen een wintermuts op, om de warmte die uit zijn lichaam omhoog stijgt tegen te houden. We lopen in de middag een half uur door de weilanden, maar er staat een gure wind. De kou vermoeit Theo en ik probeer zo te lopen dat ik hem een beetje uit de wind kan houden. De kapotte slijmvliezen in zijn neus zorgen voor een constante loopneus. Tot mijn schrik zie ik ineens dat er behalve vocht ook bloed uit zijn neus komt. Zijn rode bloedplaatjes zijn nu erg laag, dus een bloeding kan hij niet gebruiken. Gelukkig blijkt het mee te vallen, misschien helpt de kou bij het stollen. Tegen de tijd dat we weer in de auto zitten is het over. Thuis zet ik een warme kop chocomelk voor Theo zodat hij weer op temperatuur kan komen. Na het eten gaat de muts weer op. Rustige avond op de bank met een warm plaid extra. Hij blijft vanavond op de slaapbank slapen, ook omdat het in de woonkamer warmer is. Hij kan morgen geen ondertemperatuur hebben, anders gaat de punctie misschien niet door. En op uitstel zit hij niet te wachten. Op advies van een schoonzus die zelf is genezen van borstkanker, houdt hij zijn muts op als hij gaat slapen. Op hoop van zegen maar!