Nachtrust

Vannacht alleen thuisgekomen en omdat ook de hond weg is, is het heel stil in huis. Ik heb last gekregen van mijn rug na 4 uur op een harde wachtkamer- en klapstoel, dus gebruik ik een massageapparaat en -matje voor mijn rug om een beetje ontspannen de nacht in te gaan. Ik merk dat ik behoorlijk op ben na de afgelopen pittige dagen en besluit om een Oxazepam te nemen om eens een nacht goed door te slapen. Dat lukt. Om 9.00 uur word ik wakker en kort daarna belt Theo op. Hij mag naar huis want hij heeft geen koorts meer en de bloedwaarden beginnen wat beter te worden, teken dat de diepste dip voorbij is. Voor de zekerheid neem ik bij de ingang van het ziekenhuis een rolstoel mee. Gisteren kon Theo nauwelijks lopen, dus de lange gangen van het ziekenhuis kunnen nu een hele uitdaging zijn.

Hij heeft weinig nachtrust gehad. In de kamer naast hem lag een man hard te hoesten. Theo had erg met hem te doen want de man was duidelijk heel ziek, maar hij deed geen oog dicht. Hij besloot om een andere kamer te vragen en gelukkig was er nog een lege kamer een stukje verder bij de man vandaan. Al met al heeft hij weer weinig kunnen bijtanken. Hij heeft vanochtend wel 5 minuten op de hometrainer gezeten, maar verder is hij nog weinig actief geweest. De spullen zijn snel gepakt en achter de rolstoel loopt Theo de afdeling af, de lift in en bijna de hele gang naar de uitgang van het ziekenhuis. Dan is de energie op en duw ik hem in de rolstoel naar de auto. Thuis moet hij bijkomen op de bank. Omdat hij dat heel goed alleen kan, ga ik een paar uur boodschappen doen. Bij een oliebollenkraam koop ik een zakje oliebollen, in de hoop dat Theo er zin in heeft, want ik eet ze niet. Zin heeft hij, maar ook snel een vol gevoel.  1 oliebol wordt in etappes opgegeten. De rest van de avond kan hij die rustig laten zakken, samen met een kop soep, we hebben verder toch niets te doen.