Opname

Het is half één in de nacht, ik ben net thuis. Theo is opgenomen in het ziekenhuis. Na weer een dramatische nacht met nauwelijks slaap is Theo helemaal op. Hij is tot niets in staat. Als hij even zit of heeft gelopen, trilt zijn hele lijf. Hij eet en drinkt wel wat, maar het houdt niet over. Vermoeidheid hoort erbij, maar hij is nu zo’n beetje uitgeput. Hij belt met de oncologie afdeling of hij voor de komende nachten een slaappil kan krijgen. Gelukkig kan dit en ik rij naar de apotheek van het ziekenhuis om de Temazepam op te halen. Ook in de middag blijft Theo op de bank liggen en kan zowaar een klein beetje slapen. Hij heeft zijn trui uitgetrokken omdat hij het warm heeft gekregen en dat vertrouw ik niet helemaal. Tegen half 5 besluit ik om zijn temperatuur op te nemen en dan staat de thermometer zomaar op 39,4. Shit! Nog een keer meten: 38,6. Bij deze temperaturen moeten we direct contact opnemen met het ziekenhuis. Nog een keer meten:38,1. Stomme thermometer, totaal niet betrouwbaar. We besluiten nog een paar keer te meten voor we verdere acties gaan ondernemen. De temperatuur blijft schommelen, dus bellen we het ziekenhuis toch maar op. Omdat we de temperatuur steeds onder de tong hebben opgenomen, moeten we dit van de verpleegkundige ook nog een keer rectaal doen, omdat die uitslag betrouwbaarder zou moeten zijn: 40,2. We moeten naar de spoedeisende hulp komen, tas inpakken met overnachting spullen en alle medicatie die Theo op dit moment heeft. Zitten we nog met de hond, op de spoedeisende hulp is 3 uur wachten niks, dus onze dochter gebeld om te vragen of ze op de hond kan passen. Ze heeft eigenlijk een quizavond bij onze oudste zoon en schoondochter maar komt er meteen aan, dat wil zeggen na een half uur rijden.

Op de spoedeisende hulp moeten we met een mondkapje op in een apart gedeelte gaan zitten, omdat Theo gezien zijn koorts mogelijk Corona heeft. Vrij snel worden we opgehaald en dan gaat de film van de eerdere opname weer draaien. Buisjes en flesjes bloed worden afgenomen, longfoto’s gemaakt, Coronatest, Theo moet zijn plas inleveren, bloeddruk, hart, saturatie, alles wordt nagemeten. Temperatuur 38,4. De dienstdoende arts stelt vragen en onderzoekt Theo. Ze vertelt dat de ziekte van Theo bij iedereen van de interne/hematologie bekend is en dat hij veelvuldig is besproken tijdens overdrachten. Dan begint het wachten op alle uitslagen. Die krijgen we zo’n 3,5 uur later. Er zijn ontstekingswaarden in het bloed gevonden, maar het is niet duidelijk waar de ontsteking zit. De activiteit van witte bloedcellen zou dit kunnen aangeven, maar omdat die bij Theo 0 zijn, is er geen activiteit te zien. Verder heeft hij nog minder bloedplaatjes (een score van 19),  bloedarmoede (5,5 in plaats van 8,5) en te weinig kalium (waarde weet ik niet). Hij wordt minstens 72 uur opgenomen waarin hij een breedspectrum antibioticum krijgt toegediend, kalium en bloed en mogelijk ook nog bloedplaatjes. Theo is stil, dit zijn mentale klappen die hij moet verwerken. 
 

Op de oncologie afdeling heeft hij een kamer voor zich alleen, daar heeft hij om gevraagd. 
Bekende en nog onbekende verpleegkundigen hebben allemaal met Theo te doen. Temperatuur wordt nog een keer opgenomen:39,0. Hij mag zo paracetamol om de koorts weer te drukken. Antibioticum wordt toegediend via het infuus en de kalium wordt aan de infuuspaal gehangen, mag 12 uur gaan druppelen. Als hij om half 12 een slaappil inneemt, neem ik afscheid van hem en geef een zoen op zijn warme voorhoofd. Ik zie de eerste haren die loslaten op zijn kussen liggen. Ik hou het nog droog, maar niet veel later komen thuis de tranen, in de armen van mijn schoonzoon en dochter. Wat gaat dit oponthoud betekenen voor de voortgang van het behandelplan?