Thee

Ik word wakker van een koude rug. Als ik mijn ogen open doe, zie ik waar mijn deel van het dekbed naartoe is gegaan. Onder een grote berg van dekbed, extra plaid en sprei is een stukje oor en geschoren hoofd zichtbaar. Theo ligt diep weggedoken onder alle lagen, maar blijkt het toch koud te hebben. Na het ontbijt vind ik hem rondjes wandelend in de woonkamer: zijn temperatuur is weer op het randje: 35,6. Om zijn bloedsomloop verder op gang te brengen ruimt hij daarna de vaatwasser uit en ik zorg dat er een warme kop thee klaar staat. Theo merkt dat hij weer wat vermoeider begint te worden en rust uit op de bank. Zijn temperatuur krabbelt gelukkig wel langzaam omhoog. Tegen de tijd dat we in de middag gaan wandelen heeft hij 36,4. Dik aangekleed gaan we naar de Loonse en Drunense Duinen waar de hond lekker kan loslopen. Er ligt nog volop sneeuw en het ziet er prachtig uit. Na een half uur lopen is Theo blij dat hij bij kan komen in het restaurant dat bij de parkeerplaats ligt. Het is niet druk dus we kunnen een beetje apart gaan zitten om ziektekiemen uit de weg te gaan. We genieten van een kopje thee met een stuk appeltaart met een grote dot echte slagroom erop. Wat extra gewicht kan geen kwaad nu de dip eraan komt en de eetlust minder zal zijn. Op weg naar huis lopen we nog even een tuincentrum in voor katten-en tuinvogelvoer. Zo komt Theo toch wel aan drie kwartier lopen deze dag. In de loop van de avond stapt hij ook nog even op de hometrainer. Onze oudste zoon heeft die gisteren via internet gekocht voor een habbekrats en is zo lief geweest om die meteen op te halen en bij ons langs te brengen. Als Theo te wiebelig op zijn benen staat tijdens de dip, als het te slecht weer is om te lopen of als hij gewoon extra wil bewegen, dan kan hij daar gebruik van maken. Misschien dat hij morgenochtend uit bed maar meteen op de fiets moet springen om zijn temperatuur omhoog te trappen. Dan krijgt hij er van mij een kopje warme thee bij.